Сборник стихов Мукагали Макатаева / Мұқағали Мақатаев өлеңдер жинағы - Мукагали Макатаев / Мұқағали Мақатаев

Бойынан тұнық жас шығып,

Тамырына алды нәр!

ҚЫСҚЫ БОРАН

Соқты боран, ұшты қар,

Тікендейін үскірік.

Шыңылдаған зәрлі ызғар,

Күшінде тұр түшкіріп.

Лезде суып аяқ, қол,

Қырау тұрды кірпікке.

Тақтақ жатқан жайлы жол

Айналды қасат, күртікке.

Желпініп көкте бұлт тағы,

Жүйткіді дауыл қуалап.

Бұралқы иттей жұрттағы,

Ұлиды боран тұра қап.

ЖАБЫР ТАУ

Ұйқыда жатыр Жабыр тау,

Ақ көрпеге оранып.

Көде мен жусан жабырқау,

Қиыршық шыққа оралып.

Ақ көрпе әлі жыртылып,

Жабыр тау сергіп оянар.

Көде мен жусан құлпырып,

Алқызыл гүлге боянар...

ҚЫСТЫҢ КҮНІ

Күн күлмейді еркінше нұрын шашып,

Дамылсыз көк күмбезін бұлт басып.

Отыр міне қарт анам ойға шомып,

Таянып ұршығына, құты қашып.

Күн шығып, көп кідірмей қайта батқан,

Түншығып бұлт астында таулар жатқан.

Қар жамылған кең дала, асау өзен

Үстінде көкшіл меруерт мұзы қатқан.

Тәкәппәр қыс лебі неткен күшті,

Ақ қырау алыстағы орман үсті.

Иілтіп әлсіз дене жас шыбықты,

Ұлыған долы борап соға түсті.

Ұлпа қар кеше ғана жауып өтті,

Кіршіксіз аққа орап төңіректі.

Жүзінді бейне сұлу нұрға бөлеп,

Жабысад шытқыл аяз қарып бетті.

Ақша қар көз ұялтып, шағылысып,

Алтынның ұнтағындай жылт-жылт етті.

Ысқырып, аяз зулап кең далада,

Көркіне көз ілеспей қаққан сылаң.

Лебімен уын шашқан айналаға,

Тәрізді ысқырығы зәрлі жылан.

КӨКТЕМ

Ыстық нұрын төкті күн,

Жадырады қыр мен бел.

Сағынғандай аймалап,

Бет желпиді ескек жел.

Сабыр болып қар еріп,

Ақты өзенді қуалап.

Доп ойнап, көңіл көтеріп,

Балалар да қуанад.

Өскен жерге жыл құсы,

Сағына қайта оралды.

Жібіді жердің қыртысы,

Мейірімсіз тоңы жоғалды.

Жаршы боп бақыт таңына,

Жарқ етіп ертең жаз келед.

Нәр алып сәби жанына,

Гүл жарады жас терек.

РАҚМЕТ, ДАЛА!

Дала, рақмет саған,

Асырдың-ау даңқымды,

Қуанттың-ау халқымды,

Алып төсіңе алып қазан орнатып,

Сапырдың-ау алтынды.

Пай-пай, неткен маңғаз едің

Білмейтұғын шалқуды.

Тұрсаңшы,

Билесеңші бізбенен.

О, менің Жерұйығым.

Асан атам іздеген!

Қатыгез кездерінде

Қасиетті халқым сенен күдер үзбеген,

Сенен бақыт іздеген,

Тұрсаңшы,

Тойласаңшы бізбенен.

Тұрсаңшы,

Көрсеңші кеудеңдегі кереметті.

(Нелер келіп, басыңнан нелер өтті...)

Самалдап, бір жамбастап жатарсың тек,

Ырысқа орап қойып төңіректі.

Білесің бе, Дала?

Біз сені

Жүрегімізбен жылыттық,

Ашшы терімізбен суардық.

Сенің үшін бәрін де ұмыттық,

Ұмыта жүріп қуандық.

Дала, рақмет саған!

Білемін ғой, сүймейсің босқа шуды.

(Есімде, даурықпадан жалыққаның)

Қан төкпей-ақ тер төгіп достасуды,

Ұлы Далам, тағы да анықтадың.

Ұлы Далам, не деген керім едің,

Жаратқан ғой бағыма сені менің,

Дүбірлетіп, әнеки, бара жатыр

Алтын артқан шаңқан боз керуенін.

Дала, рақмет саған!

Ырыс қосып жатырсың ырысыма,

Ағыл-тегіл жүректен нұр ұшыра,

Алтыныңды толтырып уысыма,

Дала, рақмет саған!

БІЗДІҢ КӨКТЕМ

Көктем келді ауылға, мамырлап бұлт,

Таң-тамаша дүние, дабырлап жұрт.

Көктем келді. Өмірдің келешегі,

Көкпен бірге дүркіреп төл өседі.

Сағым қыздың ап қашып орамалын,

Асыр сап тентек жігіт-жел еседі.

Көктем келіп ауылға қыз көрікті,

Таң-тамаша дүние жүзге еніпті.