Ворон / Қарғын - Дулат Исабеков

Мәлике мырс етті. "Вот, оңбаған,- деді іштей.-Дәмесін қарашы-ей, мұның. Өзінен он алты жас әйелі бар және жаман да емес. Сөйте тұрып поршені жыбырлайды! Жалпы ұятты былай қойғанда еркектерде ми да, қанағат та жоқ".

- Сэр, салатың суып қалды ғой,- деді ол музыка біткен соң қасақана ұяң дауыспен. Сәргел қолындағы тәтті күлшесінен айрылып қалып, оның соңынан талпынған баладай бері қарай оқыс бұрылып, шанышқысымен салатқа бас салды.

- Жүгенсіздік!- деді ол аузына помидордың бір түйірін салып жіберіп.- Әке-шешесі қайда жүр? Осындай қыздардан жөні түзу ана шығады дегенге сенбеймін.

- Күні бойы сені осы ой мазалап отырды ма?

- Енді не дейсің!- Ол жалтарып кетті, жалтарғанын Мәлике де сезді, бірақ ары қарай қазбаламады.

Осы кезде есік жақтағы столда қызмет етіп жүрген ұзын бойлы даяшы жігіт бұлардың қасына келді де, подносындагы шампан мен екі шоколадты алдарына қойды.

- Біздің қонақтардан,- деді ол жымиып.- Анау, шеткі столда отырған жігіттер жіберді. Мынау - хат.Сізге!- Ол екі бүктелген жылтыр қағазды Бағиланың алдына қойды да, ұзай берді.

Сәргелдің көзі даяшыда - Мәлике - Бағила аралығында алақтап не айтарын білмей қалды. Намыс пен ашу бойын кернеп, шеке тамырлары бүлк-бүлк соқты.

- Сендер немене... бейтаныс біреулердің шампаны мен хатын шынымен қабылдамақсыңдар ма? Неге үндемейсіңдер?

- Иә, біз шампаннан тапшылық көріп отыр едік. Өзіміздің даяшыны шақыр, кері қайтарып жіберейік.

Сәргел даяшыны шақырып, стол үстіңдегі кірме дүниенің бәрін подносқа өз қолымен салып, келген жағын саусақпен нұсқап қайтарып жіберді. Даяшы кеткен соң саусақтарын бүгіп-жазумен болды. Сәргелдің бөгде сыйды қайтарып жібергенін іштей құптаса да, Мәлике келмеске бағыт алып, бірте-бірте алыстап бара жатқан екі бүктеулі қағазда не жазылғанын біле алмай қалғанына аздап өкінді.

- Дегенмен,- деді ол күйеуін бұдан әрі ашуландырып алмаспын деген баяу үнге басып,- олардың не жазғанын оқи салу керек еді. Ол бізге жабысып қалмайды ғой.

- Иә, әуелі не жазылғанын оқып көр, сонан соң танысып көр, одан кейін... шақырған жеріне барып көр...

- О-о, болды. Әлі ашуың басылмаған екен. Бәрін оңайлатып жібердің ғой. Әйелдер жайлы сен ештеңе де білмейсің. Олар еркектерден жүз есе тұрақты.

- Білеміз.

- Өтірік! Әйел жанын ешқандай данышпан білген емес, ешкім түсінген емес. Түсінбейді де...

- Білл-еміз!..- Сәргел әр әрпін ежіктеп қадап айтты.

Мәлике позициясынан тайған жоқ.

- Ол - сен білетін әйелдер. Ондай әйелдерді білудің де қажеті жоқ!

Соңғы сөз Сәргелді ашу мен ызаның шегіне бір-ақ жеткізді. Ол сөйлей алмай тығылып, басын қайқайтып алды да, еріндерін қымқырған бойы отырып қалды. Аузын ашса жарылып кетер түрі бар.

Даяшы ыстық тамақ әкеп қойды.

- Жігіт, тағы бір шампан беріңізші,- деді Мәлике күйеуіне қыр көрсеткендей келте қайырып.

- Құп болады. Қазір!

- Оны кім ішеді?

Сәргел оқты көзімен әйеліне ата қарады.

- Өзім.

Сәргелдің айтар сөзі де, жасар амалы да таусылып, бір құдайдан ғана көмек сұрағандай, Алатаудың алыс шыңдарына қарады. Енді сөйлесе екеуінің біржола ұрысып тынарын, сөйтіп бүгінгі қуанышты кешті өздері бұзатынын және бұл хабардың Қаратайға да жетіп қалуы мүмкін екенін ойлап, ол ақырын бір күрсініп шанышқыны қолына алды.