Керегі не көк тастың.

ТАҒЫ ДА МАЙГҮЛГЕ

Қайтсем сенің құтылам елесіңнен?!

Отырасың қасыма келесің де.

Сен өлгенсің, жаным-ау, мен тірімін,

Мен тірімін.

Тірімін!

Көресің бе!!!

Көнген жаным жазаға, қазаға да,

Өкпелеме,

Сен енді жазалама.

Шын болса, табысармыз ахиретте,

Әзірше, жаным, мені мазалама!...

Мен деген - тірі жанмын,

Сен — елессің.

Білесің ғой, өлтірген мен емеспін.

Мен үшін артық емес сенен ешкім,

Бірақ та сен — елессің,

Сен — елессің!

Араша тұра алады кім өлімге,

Жата бер мені күтіп түнегінде.

Әзірге тірі жүрсем бұл өмірде,

Сенің орның оңаша жүрегімде.

Майгүлім, гүлім менің, көгім менің!

Жүрегін қияр дейсің өлімге кім.

Сен — менің жүрегім ең.

Дегенменен,

Елессің, енді маған көрінбегін...

Біздің үйге көктем келді, қыз келді,

Қызығың да, тамашаң да бізде енді.

Неғып жатыр, Әнуар, - шұжық, балқаймақ,

Нөкерімен шауып кетпей біздерді...

Біздің үйге Шолпан келді, Шолпаным!

Шолпым менің...

Қызыққа енді шолпамын.

Мінезіңнен...

Мінезіңнен қорқамын,

Лашынға тартқан-ау деп жортамын.

Қызым менің - күлкім менің, сауығым,

Базарым да, бауырым да, ауылым.

Қандай ғажап, қарақаттай көзіңде.

Қарап тұрған мен өзімді таныдым!

МЕНІҢ КІШКЕНТАЙ КҮНІМ

Көтеріп сені батырып,

көтеріп сені шығарам,

Кішкентай күнім, сенсіз мен

өмір де сүріп шыдаман.

Кішкентай күнім,

сені мен арқалап жүріп айығам

Табанға кірген шегеден,

миыма қаққан сынадан.

Қондырам-дағы ұяңа,

отырам өзім күзетіп,

Әлдекімдерден қызғанып,

әлсіреп жүрек дыз етіп,

Керімсал түннің кей-кейде

кетеді маған сызы өтіп,

Отыра берем сонда да

өмірдің кілтін түзетіп.

Қара аспанымнан кей-кейде

қара нөсерлер боратса, -

Самалдатқаным мен сені,

қапырық болып баратса.

Кішкентай күнім, кеш мені,

барлығы-дағы сен үшін

Иілмес емендерге мен

иілсем кейде садақша?

Бата ғой, күнім, дөңгелеп,

Шыға ғой, күнім, дөңгелеп,

Тірліксіз болмау үшін де,

титімдей күнім,

сен керек!

ҰЛЫМА

Жүре-жүре мен өмірге қанықтым,

Өмір сырын жаңа біліп, жаңа ұқтым,

Қызбатаптық күндерімді ұзатып,

Енді, міне, әке боп та қалыппын.

Сен өмірге басқа жолмен бас қадам,

Әкең жүрген соқпақтардан қаш, балам!

Ұғып ал да, сақ болып өс, айтайын,

Өмір жолын әкен былай бастаған.

Мен әкемнің тәрбиесін көрмедім,

Ал анамның ақылына көнбедім.

Тіпті, кеше оқушылық кезде де

Тізгінімді ешбір жанға бермедім.

Өмірімде бір иілген емеспін,

Менмендігі менен өткен жоқ ешкім.

Боламын деп «жалын жүрек, от кеуде»,

Бола алмай, қуыс кеуде боп өстім.

Енді, міне, ұлым маған қарайды,

Өткір көзін өнменіме қадайды.

Көп қателік жіберіппін, амал не?

Кешір, ұлым, мойындадым, жарайды!

ҚЫЗЫМА

Қарағым!

Мен тағы үйлену тойыңа барамын.

Мен бүгін тағы да

Өзіңнен адасып қаламын,

Қарағым!

Шараптың уы ұрып қаныма,

Отырам

Бейтаныс біреудің жанына.

Көкешім, налыма,

Мен сені ұзатам тағы да.

Тұман боп жанары.

Әкең де, шешең де қалады.

Достарың күңіреніп,

Еңліктің әніне салады.

Әкең де қалады,

Шешең де қалады.

Баласын

Баласы әкетіп барады.

Көкешім!

Мұңайып не етесің?!

Сен бүгін тағы да

Ұшасың, кетесің,

Көкешім!

Әкеңнен әкеңе жетесің,

Мұңайма, Көкешім!

АРМАНДА, ҰЛЫМ!

Кім боласың,