Ворон / Қарғын - Дулат Исабеков

Төрт қыздың төртеуі де сәкі арқалығына желкелерін қойып, аспанға қарап шалқалап отыр. Бұл жолы Жасынның қытығына ашықтан-ашық тиіп, әдейі сылқылдай күлді. Жасын да үндемей отыра бергенді жөн көрмей газетті дауыстап оқыған болды. "Сол кезде Иисус Христос су бетімен жүріп отырып періштедей төрт қызға келді де,мынаны айтты: мен сендерді осы жағада қалдырамын, Енді сендер су патшалығының қыздары емес, жай адам боп өмір сүресіңдер. Мен Назареттен қайтып келгенімше бәрін де адамдардың арасында сәуегейлік құрып, олардың көрген түстерін жорумен шұғылданасыңдар. Әзірге адамдардың көретін түстері шектеулі, өйткені, олардың ой-өрістері де жан-жақты жетілген жоқ. Егер адам түсінде ақ боз ат мініп жүрсе - мәртебесі биік болады, егер ол патшамен қол алысып, қасында отырса, мансабы өседі, түсінде балық ұстаса не ғашық болады немесе бала сүйеді. Ал егер түсінде жалаңаш адамдарды көрсе - көп ұзамай есінен адасады, заң адамын көрсе басы дауға қалады, тағы тағылар. Түс жорудың бастылары әзірге осылар, қалғанын Назареттен келген соң айтам. Адамдарға түсіндіріп айтыңдар, олар көрмеген түсін көрдім деп айтушы болмасын, егер олар мұны орындамаса о дүниеге барғанда менің тірі кезімдегідей крестке керіледі".

Төрт қыз күлкілерін тоқтатып, оған аңтарыла қарасты. Жігіт оларға назар да аудармастан, газеттің басқа бетіне үңіліп, жайбарақат отыра берді. Жүзінде әзіл мен күлкінің ізі де жоқ. Су перісіндей ақ құба қыз мына сөзге иланарын да, иланбасын да білмей, жігітке тесіле қарады, мойнын созып, газетке ұрлана көз тастады.

- Сіз... шынымен оқыдыңыз ба?- деді қыз баладай таңданып...

Жасын әйел сенімінің қашан да осал боларын, жылдар бойы қалыптасқан сол сенімін кез келген бір оқыс жағдай сетінетіп өте саларына тағы көзі жетіп, іштей күлімсіреді де, газетті аса бір киелі заттай мұқият бүктеп қалтасына салды, сонан соң жайлап орнынан тұрып, аспаннан түскен әулиедей қыздарды онан сайын таңқандырып, асықпай басып олардан ұзай берді. Төрт қыз бір-біріне қарады.

- Осы біз түс көріп отырған жоқпыз ба?- деді ортасындағы қалғандарының зәресін алып. Олардың сүйкімді жүздеріндегі таңданыс бірте-бірте үреймен алмасып, төртеуі де орындарынан үдере тұрды.

Жасын Мәликелердің бөлмесінің есігін қаққанда іштен Мәликенің өзі атылып шықты. Коридорда ерсілі-қарсылы жүрген адамдарға қарамастан ол шыққан бетте Жасынның мойнына асыла кетті.

- Келдіңіз бе әйтеуір! Екі көзіміз төрт болды ғой?-деді ол ебіл-дебіл жылап.- Неге кешіктіңіз?

Жасын күтпеген мына жағдайдан қысылып, не айтарын да, не істерін де білмей, аузына түскен жұбату сөздерін міңгірлеп, тәлтіректеп тұрып қалды. Мәликенің ыстық демі мен көз жасы, мойнынан қыса құшақтаған білегі оны тұншықтырып бара жатқандай болды.

- Қалай?- деді Жасын оның құшағынан босанған соң бірден Бағиланың жайына көшіп.

- Қазір тәуір. Кеше өліп қалады екен деп зәре-иманым қалмады.- Мәлике орамалмен көз жасын қайта-қайта сүртумен болды.- Сізді көп айтты. Оны қатты ренжіткен... сіз ғой. Неге өйттіңіз?

Жасын не жауап берерін білмей тосылып қалды.

- Сырқаты қаңдай?-деді ол бөлмеге кіріп, орындыққа отырған соң.