Ворон / Қарғын - Дулат Исабеков

Бағила Жасынның ашық та қоңыр үнмен айтылған байыпты, ойлы, мағынасы терең, әрі күйініші мол сөздерін бар ықыласымен зейін қоя тыңдады. Ол өз өмірінде бұл тақырыпта дәл осындай сөз айтқан адамды кездестірген емес, бір жерде біреу осылай депті деген жанды да көрген жоқ. Жас қыз Жасынның ойы тасқындаған сөздерінің жалпы мағынасын анық аңғарғанмен жекелеген сөйлемдеріндегі тарам-тарам мәніне тереңдей алмады. Әйтсе де ол қарсы алдында отырған маңдайлы ашаң жігіттің телегей-теңіз білім мен биік парасат иесі екенін, жебедей өткір, сүңгідей салқын жанары жақынды емес, алысты көруге жаралғанын, қабырғасы қара басының ғана бүгіні мен ертеңі үшін қайыспайтынын аңғарды. Және оның айтқан сөздерінің бірі бүгін, не кеше пайда болған пайымдау емес, бұдан әлдеқашан бұрын мың ойланып, мың толғанып барып жасаған нақты да бұлтартпас түйіндері сияқты. Егер ол білгені мен түйгенін түгел ақтарар болса Бағила төбесінен жауған ойбұршақтарының бір де бірін ұстай алмай қалатындай сезінді. Дәл қазір Бағила баяғыда купеде бір кездесіп ғайып болған осы бейнені ұмыта алмай күні кешеге дейін өзімен-өзі арпалысқа түсіп келгенін, онымен қас-қағым сәтке болса да тағы бір жүздесуді іштей тілеп, далаға шықса көңілі әлдебіреуді алаңдап іздеп келгенін есіне алды. Сол адам алыста емес, қасында отыр, түсінде емес, қиялында емес, өңінде! Қабығын жарып шығуға талпынған балапан секілді осы бейне есіне түскенде жүрегі мезгіл-мезгіл жұлқынып қоюшы еді, неге екені белгісіз, қазір ішкі дүниесі тұнық көлдің бетіндегі қалтқыдай тып-тыныш. Оның орнын жанға жайлы, жайма-шуақ жылылық алмастырыпты.

Жас қыз өз жүрегінде пайда болған тағы бір таңқаларлық сөзімді аңғарды, ол - Жасынға деген бойжеткен қыздың ғана ықыласы емес, парасаты биік, ойы үстем адамға саналы тұрде құлаған көңілдің қасиетті сезімі еді. Соңғы оянған сабырлы сезім шылбыр шұбатқан алғашқы асау ықыласты бірге-бірте өзіне тартып, алысқа жортса шаршамас байыпты да, бағдарлы қалыпқа түсіріп кеткен сияқты. Оның ішкі дүниесі кенет қуанышқа толып,сол қуаныштың әсерінен Жасын туралы осы кезге дейін не ойлағанын, қандай арпалыстарға түскенін, қалай жек көргенін, жек көре тұрып қалай жақсы көргенін, оны ұмыта алмасын түйсінгенін, бәрі-бәрін айтқысы, сол үшін алдындағы орта бокалды толтырып, шампанды ішіп салғысы да келді және бұл ойдың қайдан сап ете қалғанына, оған ненің түрткі болғанына да түсінбеді.

Аттай бір сағаттан соң екеуі кафеден шықты. Аспан бұлт болғанмен жаңбыр жоқ. Кафе маңындағы жас қайыңдардың кеше жауған қар аралас жаңбырдан бойлары әлі жылымай, қимылдауға да ерініп, тым-тырыс тұр.

Сквер ортасындағы суы тартылған бассейінге сарғайған бұрымын бәз-баяғысынша жая төккен екі түп сәмбі тал сары уайымға салынып қимылсыз қапты. Сыздауыт жерде шашылып жатқан жапырақтарды сытырлата басып екеуі үнсіз келеді. Бағила бойы тоңазиын деген соң сумкасын иығына асынды да, күздік пальтосының жағасын көтеріп, қалтасына қолын салды. Ол үнсіз жүріп келе жатып Жасын екеуінің арасы тым жақындап кетпеуін қатты қадағалаумен болды. Бағила қазір ғана аңғарды, екеуінің бойы қылышпен кескендей тең екен.

Қыз үшін бұл жігіт бойынан табылған жалғыз кемшілік еді, өйткені Бағила қыздың жігіттен аласа болғанын ұнататын, тіпті бірдей болуды да кемшіліктей көретін-ді.

"Менің платформам бар ғой,- деді ол іштей неге екені белгісіз бұл ойына қарсы жауап іздеп.- Оның өзі жеті сантиметр. Мен одан жеті сантиметрге аласамын. О-о, толығынан жетеді! Жігіттен жеті сантиметр кіші болу жарасымды ғой, тіпті, халықаралық стандарт!"- Ол өз ойынан өзі жымиды. Төмен қарап келе жатып көз қиығымен Жасынның аяқ киіміне ұрлана қарап қойды.