Ворон / Қарғын - Дулат Исабеков

Рестораннан шыққан соң Мәликенің көңілі ерекше қуанып, бүгінгі кешке мейлінші ризалығын білдіріп және осындай сирек, тіпті, кездеспейді деуге болатын сәтті жалғастыра түспек ниетпен Жасынды үйіне шақырған. Ол бір жақсы кеш болып етіп еді. Бұрын музыкадан да, әдебиеттен де хабарым бар деп жүретін Мәлике Жасын келіп кеткен соң өзін мүлдем сауатсыз сезініп қалып еді. Жасын оған ұнап қалды. Бірақ ол ұнату Мәликенің жүрегіне тек орын толмас мұң орнатып, оны өзінен алыстата түсті. Екеуінің арасында Алатаудай асу бермес шың жатқанын, ол шыңдардың неге байланысты екенін де жақсы білді. Ішкі дүниесінде оянған жібек талшығындай бір сезімнің өсуінен гөрі өшуіне жағдай жасайтын мыңдаған кедергілердің бірі боп және ең бастысы боп, өзі өлердей жақсы көретін Бағиланың тұруы еді. Сол күні күл салғышты алып бара жатып, Мәлике ішіндегісін шашып алған.

Сол күні оңаша қалып, адам баласы, әсіресе, әйел баласы өз тағдырына өзі әмір ете алмайтынын, өз дегенінше өмір сүре алмайтынын ойлап жастығын сулаған. Әйел бақытының еркектердің бақытына мүлдем ұқсамайтынын, тіршілікте қанша биікке көтеріліп, даңққа ие болса да "бақыттымын" деп сезіну үшін әйелге олардың аздық ететінін, әйел бақытының тек еркекке тәуелді екеніне ызаланып жылаған.

Қазір, Сәргелдің алақанынан сигарет тұқылын көргенде артта қалған сол бір кеш, сол кешпен бірге Жасын есіне түсіп, жүрегі дір ете қалды. Сырттай қарағанда, түкке тұрмайтын темекінің тұқылы үлкен дауға арқау етуге арзымайтын секілді, жат жұртқа әңгіме етіп айтудың өзі ұят. Бірақ, оның ар жағында басқа сыр жатыр еді, ол -үйге бір еркектің келуі және оны Сәргелге ешкімнің айтпай, жасырын сақтауы. Демек, үй ішінде арамдық жасырынған. Қанша қытымыр деп кінәлағанмен Сәргелдің бұл жолғы күдігінің орынды екенін Мәлике анық түсінді. Енді оның алдында екі-ақ жол қалған-ды: бірі бәрін мойындау, екіншісі -"білмейміннен" басқа сөз айтпау.

Біріншісін таңдайын десе, Бағила мен Жасынның арасына шоқ түсіріп алудан шошынды, екіншісін таңдауға "білмеймін" деген сөз мүлде аздық ететіндей көрінді.

Мәликенің басқа амалы да жоқ еді, сондықтан Сәргелдің алақанындағы темекі тұқылына қарап тұрып, басын шайқап, иығын қозғады.

- Түсінсем бұйырмасын,- деді ол мұндай "кереметтің" сырын ашуға Сәргелдің көмегін сұрағандай оған таңдана қарап.

- Ал маған түсінікті!- Сәргел темекі қалдығын алақанына уыстаған бойы қолын артына ұстап.- Қазір сендерге де түсінікті болады. Елтай, Ертай! Қане, мұнда келіңдер!

Мәлике Сәргелдің балаларды шақырғанын естігенде өзін-өзі билей алмай, орнынан қалтырай көтерілді. "Залым,- деді ол ызасы бұрқ етіп,- балалардан сұрап алған екен ғой! Неткен пысықтық!"

Өзі келгелі бері балаларының сыбысы естілмегенінен, әкесі шақырған кезде екеуінің де томсырайып-томсырайып келе қалғанынан Мәлике Сәргелдің оларға ұрысқанын тіпті, шындарын айтқызу үшін жазалап қорқытқанын да сезді. Екеуі аналарын көріп, қабақтарына қуаныш үйірілгендей оған жақындай бергенде Сәргел оларды есік алдына тұрғызып қойды.

- Елтай, сен бағанағы сөзіңді қайталап айтшы. Үйге бір ағаның келгені рас па?

- Рас.- Ол анасына бір көз тастады да, қайта төмен қарады.

- Ертай, енді сен айтшы. Рас па?

- Лас. Аға ұзақ отылды. Мамамдал да ұзақ отылды. Елтесіне садикке кеш балдық.- Кішісінің жауабы нақты да аумақты шықты.

- Жарайсыңдар! Енді өз бөлмелеріңе бара беріңдер!

Үлкенінің есі кіріп қалған болса керек, бұл жауаптың жақсылық емес екенін аңғарып, басын салбыратып шығып кетті. Әкесінің бұл жолы ұрыспағанына қуанған кішісі көп шаруа тындырғандай тайраңдай басып ағасының соңынан жүгіре жөнелді.

- Ал, бұған қарсы айтар басқа дауыңыз бар ма?-деді Сәргел әйеліне қол созым жерден төне қарап.