Путь Абая. Книга IV / Абай жолы. IV кітап - Мухтар Ауэзов / Мұхтар Әуезов

Сары сақалды ұлықтың өңі-жүзін аңдай бере Мәкен ішінен "мына кісі орыстың бір сұлу адамы екен" деп қалды. Әдеп сақтағаны болмаса, Мәкен бұл сәтте де үрейленіп, қорыққан жоқ. Кей сәтте аңдап қараса, Мәкен әлі бір уақыт соншалық шошып, қорыққан емес екен. Бір ауық өзіне-өзі: "Осы мен есуаспын ба, неге шошып, неге үркіп қалтырап жылап, үрейленбеймін? Әлде есім шығып, мәңгіріп жүрмін бе?" деп те күдіктенетін. Анығында Мәкен қорқақ емес, тәуекелі мығым жан еді. Ол сонау күндегі қан-қазадан естен айрылмай өткен соң, "енді несіне болса да шыдадым", "өкінерім, қайта айтарым жоқ!" –деп, сол әлек үстінде өзіне өзі бір-ақ түйін айтқан да, бекініп қалған-ды. "Оттан да, тозақтан да қорқарым жоқ", "өлсем өлейін, шыдадым" деп қана қойған еді.

Мәкенмен қазір жауаптасқан тек сот бастығының өзі ғана. Есіктен кіре, стражник қасынан ұзамай, ақырын жылжып, іркіліп қалған Мәкенді сот бастығы шошып тұрған сахара қызы деп түсінді. Ол жұмсақ үнмен сөйлеп, қолын да бұлғап:

– Бері қарай, бері таман, жақындай түсіңіз! – деп өзі шақырды.

Тілмаш сол сөздерді жеткізе бере Мәкен әуелгі қозғалысын шапшаңдатпаса да, аяғын ақырын ептеп басып, залдың ортасына тақап келді. Ұзын сұңғақ бойлы, қынай бел кемзал киген, басында оқалы тақия, жеңіл жібек шәлі бар, қоңырқай жүзді, нұрлы, ойлы көзді қазақ қызы сот бастығына сүйкімді көрінді.

Бастық салған жерден Мәкеннің өз атын, әкесін, жасын, оқыған, оқымағанын башайлап сұрай бастады. Үстел басындағы аласа бойлы бір төре тілмаш аударған Мәкен жауабын хатқа да түртіп отыр. Мәкен оны да аңғарды. Барған сайын Мәкеннің көңілі өзі күтпеген күйде, соншалық тыныш орныға түсті. Ол тіпті жаңағы жақсы шырайлы бастықтың жайлап сұраған сөздерін енді сынап та тұрған тәрізді. Ішінен: "Алты айдан бері кім екенімді әлі біліп болмаған ба? Анық бес рет сұрап, тіркеп, қайта-қайта айтқызып, жазғызып алғандары кәне! Менің атым мен әкем аты осы қыс бойы сан қағазды толтырмап па еді? Өйткенше қайта-қайта ежелей бермей, байлауын айтса не етеді екен?" деп те қойған. Сол ойының жауабы да, орайы да енді дәл табылғандай болды. Аз уақытта сот бастығы Мәкеннің Дәрменге қашан көңіл қосқанын, Дайырдан неге қашқанын нықтап сұрады. Оған Мәкен аз сөзбен өте орнықты, берік жауабын айтты. "Дәрменнен айрылмақ ниеті жоқ, Дайырға қайтқаннан өлгенін артық көреді және патшалық сотынан, законынан өз басын қорғауды тілейді. Пана сұрап келген, жол көрмеген даланың жас қызы осы тергеуші ұлықтардан рахым сұрайды!"

Бұл сөздер тілмаш арқылы жеткенде, салқын жүзі көп өзгермеген сот бастығы, өзінің екі жағындағы серіктерімен Мәкенге түсініксіз, орыс тілінде кезектесіп сөйлесіп, ақыл қосып қалғандай болды. Соттың үш адамы – орыс адамдарының бұл жүздерінен Мәкен күдер үзген жоқ. Анығында оның байқағыштығы теріске кеткен де жоқ еді. Сот бастығы: "Мынау қазақ қызының сөзі орынды, тілі тапқыр, бұл барынша шынын әкеп тұр!" деген болатын.

Оңаша үйге қайтадан екшеліп шықпай-ақ, осы топ төрелер Мәкенге тілмаш арқылы өздерінің байлауын баян еткен. Бұл кесімдері бар істі мүлде бітірген байлау емес. Бірақ бұған білдіретіні: "Қыздың басы азат. Патшалық законына сүйенген округ соты Мәкен басына азаттық береді. Ал қалыңмал, мүлік дауын шешуді қазақтың өзінің заңына бұйырады". Осымен талайдан күткен соттың байлауы болды. Жартылай кесімді сот өзі жасап, осы іс жөніндегі ендігі бір жарты дау-тартысты екі топтың өзара келісіп, бітісуіне берді. Мәкен үшін бақыт шағындай болған алғашқы бөлім байлау еді. Ол – сот байлауы. Бұл жөнінде басына азаттық тілеуші Әзім қызы Мәкенді бұрын төленген қалыңмал бойынша зорлықпен алам деуші Шақар ұлы Дайырдың талабын сот теріс деп табады. Дайырға тимей, өзінің таңдаған адамына тиюге қызға рұқсат етіледі. Оны патшалық заңы, сот орны өз қорғауына алғанын мәлім етіп, қолына азаттық қағаз береді.