Ворон / Қарғын - Дулат Исабеков

- Білмеймін. Сур,- деді Мәлике алақанымен иегін тіреп.- Бір сөзбен айту қиын. Жалпы ойындағы көксегенің бір сөзге сиятын болса, оның да соншалықты мәні бола қоймас. Мен күні көшеге дейін өз өмірімнің әр күнінен ғажайып бір жаңа құбылысты, жаңа бетбұрысты күтіп келдім. Әне-міне ол есігімді қағады деп күттім, қағады да мені ертегідей бір өмірге жетелеп алып кете баратындай көрінетін. Лағы өлген киіктей ол қиялым да суалып бітті. Ерте суалды. Өйткені мен ертеңгі күнімді ерте түсіндім. Бәрі алақандағыдай. Ешқандай сыры, ешқандай жұмбағы жоқ. Бүгін - сегіз сағат жұмысы, бір сағат үзіліс, кешкі ас, жеті сағат ұйқы. Ертең - сегіз сағат жұмыс, бір сағат үзіліс, кешкі ас, жеті сағат ұйқы...

Осылай кете барады, кете барады. Өмір бойы!..

- Лике,- деді Бағила,- сіз мүлде адасқан жансыз.Сіз не жазушы, не жиһанкез болуыңыз керек еді. Өзіңізді-өзіңіз дүкенге бекер қамағансыз. Мынандай ойларыңызды қазы-қарта мен қымыран сататын тар дүкенде тұншықтыру обал ғой.

Мәлике кенет сықылықтай күлді. Ол Бағиланың әдемі мұрнынан тағы қысып қойды.

- Сенің ойың ұшталып келеді! Сұрақтарың бітті ме, жолдас тілші?

- Жоқ. Сіз ешқайсысына да жауап берген жоқсыз. Бәрі аяқсыз қалды.

- Басқа бір кезде, Сур. Сағат он бір бопты. Таңертең ерте тұру керек. Оның үстіне, сенімен ұзақ сөйлесіп қалсам Сэрдің қызғанышы оянады. Жалпы, оның қызғанышы оянуы үшін менің қарсы алдымда жанды бейненің отыруы шарт емес. Егер столға шампанның бөтелкесін қойып, сол жерде үнсіз ойға шома қалсаң, ол сені бөтелкеден де қызғанады.

- Демек, ол сізді жанындай сүйеді.

- Сондықтан әйелін бөтелкеден де, қарындасынан да қызғанады!- Ол аузын алақанымен басып, тұншыға күлді.- Кейде маған ол бұл дүниеге тек әйелін қызғанып өту үшін ғана келген сияқты боп көрінеді.- Бағила да күлді.- Саған күлкі жарасады,- деді Мәлике. Саған бәрі жарасады. Егер сен өгіздің мүйізін басыңа жапсырып алсаң да жараса берер еді! Ал, музыка тыңда, кітап оқы, қиял кез. Түбі сен осы бөлмеден не данышпан боп шығасың, не ақылыңнан адасып шығасың.- Ол орнынан тұрды да, күлкісін жиып:- Сенің өз ақылың өзіңе жететін сияқты. Байқа, әлі тым жассың, шамаңның жеткенінше махаббат деген феодалдың құлы болмай бостандықта жүре тұруға тырыс.

Бағила оған сүйсіне қарап тұрып, көзін жұмып басын изеді.Ол шығып кетті. Біраздан соң Бағила бас жағындағы кітаптың арасынан ертең сабаққа алып баратын бір парақ қағазды тауып алып, оны тез оқып шықты. Өткен жолғыдай емес,түсінікті, айқын секілді. Және, ондағы сөздердің бәрінен Жасынның айқын да бұлтартпас қоңыр салқын үні естіліп тұрғандай болды.

Ол қағазды жанындағы кітаптың үстіне қойып, төбеге қарады. Назары одан сәл төмен жылжығанда бұғының кепкен басын көрді. Ол бәз-баяғысынша көрінбейтін көкжиекке, еліре, таңдана қарап тұр. Қараған сайын қарай бергісі келетін сияқты. Торшердің сарғыш сәулесінен оның жанары сәл күңгірт тартып, бұрынғы бейкүнә қалпына болмашы ғана өкініш пен мұң ұялапты.

Бір кезде сол жанар бірте-бірте мүлдем суық тартып,Бағиланың дәл өзіне қадалып тұрғандай көрінеді. Оның жүрегі дір ете түсті. Мына жанар бүгінгі таныс бейтаныстың жанарына ұқсайтын сияқты. Жебедей өткір, сүңгідей, шөлдің құдығындай терең. Әрі жақын, әрі жат,әрі үрейлі, әрі қымбат.

* * *

Алғашқы сабақтың бірінші үзілісі жақындаған сайын Бағиланың тынысы тарылып, сабыры кете бастады. Бірде ол мына лекцияны жалтыр бас кәрі мұғалім тым созып жібергендей сезінсе, келесі сәтте дәл осы жалтыр бас оны қасақана асығыс бітіргелі жеделдетіп жатқандай көрді. Ол мұғалімнің не айтып, не қойып жатқанымен ісі болған жоқ, басында тұрған бір-ақ сұраққа: "Өзім алып шығайың ба, біреуден беріп жіберейін бе?"- деген сұраққа жауап іздеумен болды.