Ворон / Қарғын - Дулат Исабеков

- Сур, не болды деймін саған?- Ол шошына айғайлап жіберді. Қыз сонда ғана өзіне-өзі келді. Телевизор жаққа жасқана тағы қарады. Ол ғайып бопты. Хабар аяқталып, экранда қағаз бен кауырсын қаламның қимылсыз суреті ғана қалыпты. "Сол,- деді ол ішінен.-Дәл өзі! Мен оны ұмыта алмаған екенмін ғой".

Сәргел стақанмен суық су әкеп, өзіне үрейлене қарап тұр екен. Мәлике оған су ұрттатты.

- Тез жатқызу керек!- деді Сәргел өзінше қорытындыға келіп.

Мәлике оны жаңа ғана кітап оқып отырған бөлмесіне апарып, төсекке жатқызды.

- Бір жерің ауыра ма?- деді ол қыздың жүзіне аяушылықпен қарап.

Ол басын шайқады. Көз алдына жігіт суреті тағы келді. Осында келгелі бері оны алаңдап іздеп жүр еді,кездесті. Тағы да сол салқын бейне, салқын жанар, тағы да қас қағым сәт! Жалт етті де ғайып болды. "Не деп сөйледі, не туралы айтты?" Бағила оның сөзін тыңдай алмағанына, жүзіне жақын жерден анықтап қарай алмағанына қатты өкінді. Өзімді-өзім жеңемін, бір жолыққан бейтанысты ұмыту қиын емес шығар деген сенімінің табан асты күл-талқан боп, жүрегінің әлі тулап жатқанынан Бағила ол жігіттің жан түбінен берік орын алғанын, енді оны ешқашан ұмыта алмасын анық сезді. "Шынымен мен оны ұмыта алмаймын ба?- деді ол мың қайталаған сұрағына тағы оралып.- Сонда, мен оны... Жоқ, мүмкін емес, бір көргеннен қалайша құлай берілуге болады?"

- Жедел жәрдем шакырайын. Сенің түрің өзгеріп кетті ғой.

- Жоқ, керек емес. Қазір бәрі өте шығады.

- Бұрын ауырушы ма едің?

- Жоқ.

- Жата тұр, қазір мұздай компресс қояйын.

Ол шығып кетті. Ас үйде сабыры кетіп Сәргел жүр екен.

- Қаратайдың әкесінің жүрегі ауырушы еді, ақыры содан кетті. Кез-келген кесел тұқым қуады деген рас екен ғой,- деді ол басын шайқап.- Жап-жас қыз, обал-ақ! Инфаркт деген жауыңа да тілемейтін ауру. Ең жаманы -одан адам өмір бойы жазылмайды!

- Жарайды, жарайды!- деді Мәлике зекіп.- Ол аурудың жайына талдау жаса деген кім бар, сенсіз де жақсы білеміз.

Мәлике дәкесін суық суға малып, оны босаңдау сықты да, Бағила жатқан бөлмеге қайта кіріп кетті.

- Компресстің қажеті жоқ,- деді қыз мүлде құлан-таза дауыспен.- Менің еш жерім ауырмайды, ауырған да емес.

Мәлике оның тұп-тұнық жанарына ұзақ қарап тұрды да:

- Менің әйелдік түйсігім алдамаса, саған ерекше бір жағдай әсер еткен сияқты. Шыныңды айтшы, ол не?-деді мақпалдай жұмсақ үнмен.

Бағила өзіне төніп тұрған Мәликенің күлімсіреген жүзіне, мейірім мен жанашырлыққа толы жанарына көз тоқтата қарады. Қараған сәтте оның бүкіл болмысынан:

"Айта бер, мен сені жақсы көрем, өзіңе қалай сенсең,маған да солай сен. Мен сенің анық досыңмын",- деген ақ көңіл, адал ниетті аңғарды. Осы бір тазалық жас қыздың балапан жүрегін шымырлатып, оған деген ыстық ықыласын тасытып кеткенде болды.

- Лике,- деді Бағила сыбырлап.- Мен сені жақсы көремін...

Мәлике күтпеген сөзден сыңғырлай күлді.

- Сондықтан осылай жатырсың ба?

- Жоқ, әрине.

- Енді не?

- Мен... Лике, сен күлмейсің ғой?

- Айтатының күлмейтін нәрсе болса мені жын ұрып кетіп пе?

- Жаңа, телевизордан... мен оны көріп қалдым...

- Телевизордан?! Кімді?

- Сол жігітті...

Мәлике кеудесін көтеріп, оған аңырая қарады.

- Сол жігітті?! Ол кім?

- Білмеймін...

- Сур,- деді ол күрсініп.- Сен не есіңді әлі жиған жоқсың немесе менің есім ауытқи бастаған. Түсінсем бұйырмасын!