Ворон / Қарғын - Дулат Исабеков

Қаратай сол кезде іске араласқанда, аудандық сот,әрине, мұны тыңдайтын еді. Кейіннен өкініп қалды. Сол қаталдығы үшін, жалбарынып сұрағанда, қол ұшын бермегені үшін осында келе жатқанда да өз-өзінен қысылып келді. Сол оқиғаның бәрін ұмытқандай Көлбайдың қазіргі жалпақ көңіл, жайылма суат мінезі Қаратайға кеңдік пен кешірімдікті үйретіп кеткендей болды. Және оның бойынан аудан басшысы болған соң ғана кешірім, кеңдікке салынып отыру емес, табиғи тазалық, табиғи адамшылық жатқаны байқалады.

Қаратай шай үстінде де, қазанға салынған ет піскенше малдың қора-қопсысын, жемшөбі мен барлық жағдайын көрмек боп аралап жүргенде де Көлбайдан сол інісінің жайын сұрамақ боп әлденеше рет оқталды. Бірақ, ескі ренішті қайта қоздырғысы келмей, бәрінде де өзін-өзі тежеп қала берді.

Екі сағаттан соң олар шопан үйімен қоштасты. Сау грейдерші "үсіген" грейдершіні күні бойы әуеніне төңкеріліп жүріп бетін бері қаратқан. Аяғына жан кірді деп ет үстінде бәрі қуанған. Сол қуанған бойда оны көрпеге қалың орап, серігі өз грейдеріне салып, бұлардан әлдеқайда бұрын жүріп кеткен. Жүрер алдында ол Қаратаймен қоштасып тұрып: "Бір өзіңіз екі Адам екенсіз",- деді. "Жүрегіңізде ақын, көзіңізде ақыл жатыр. Батыл айтқаныма кешіріңіз. Сау болыңыз",- деген.

- Не оттап тұрсың, бар жөніңе!- деп директор зекіп еді, Қаратай оны көзбен тоқтатып, жігітпен жылы қоштасты.

Қаратай Көлбайдың каникулға кеп, мектебіне қайтып жете алмай қалған кішкентай қызын машинамен орталыққа алып кетті. Қоштасарда Көлбайдың үй іші түгел далаға шықты. Әпкесі алыс сапарға аттанып бара жатқандай ең кенже қызы ебіл-дебіл боп жылады. Сәлден соң айдаладағы шопан үйі қарлы боранның ішіне араласып, көзден ғайып болды.

Қаратайдың кеудесіне ерекше бір қимас мұң орнаған сияқты. Оның не екенін, неге байланысты екенін, әзірге анық біле алмады. Ол келесі отарға жеткенше қасындағыларға ләм деп тіл қатқан жоқ.