жасасан маған қайырым,

Қайтара алмаспын,

белгісіз менің байырым...

Мен деген,

жолдас, жарлының жалғыз тайымын,

Ағытып болмас айылын!..

Жүрегіме жүк артып,

жүрегіме жүк артып,

Жүдедім бе?

Білмеймін,

Жүдедім бе мұнартып?!

Жігеріме, білмеймін,

Жібердім бе мұң артып?!

Жүремін де, әйтеуір,

жүремін де құмартып,

Жүрегіме жүк артып.

Мен іздеген нұр-бақыт,

ұстатпаса, зуласын.

Тек жүрегім бір уақыт,

Жүксіз қарап тұрмасын.

Жүрек болып туғасын.

ӨМІР ДЕЙТІН

Өмір дейтін тайғанақ мұз-айдында,

Жырлап кетем, алдымен жылаймын да,

Сөредегі кермені кесіп өтсем,

Маған әлі жетпейді құдайдың да.

Мұң мен зарға ондайда шаң қаптырам,

Қайғы дейтін қаншықты қан жаптырам.

Ұры-уайым тиер деп қай жағымнан,

Секем алған киіктей аңдап тұрам.

Аттай жүріп өмірдің баспалдағын,

Бірі менмін қайғыдан қашқан жанның.

Көзім жасын көл етсем сөнер ме екен,

Көмейімнен лапылдап, шашқан жалын?!

Жөқ сөндірмен, сөндірмен, жыламан да,

Қуаныштан мұң жуық тірі адамға.

Дариясы өмірдің шайқалмайды,

Дәрмені жоқ бір пенде жылағанға.

Жүргемін жоқ қайғының жүгін артып,

Ер сүрінсе еңкеймес, жығылар тік.

Бөліп, жарған қайсыбір қуаныштан,

Ойландырған оңаша мұңым артық...

АЙЫҒЫП КЕЛЕМ

Айығып келем.

Айығып келем бәрінен.

Емделіп жүрмін,

Жақсылар берген дәрімен.

Мен үшін өмір тарылған емес, әлі кең,

Кеңістіктерге сапарға шығам әлі мен.

Сауығып келем,

Жинап та келем есімді.

Сағынып қалдым,

Саламат өмір кешуді.

Тағат таппастан,

Тартамын алға көшімді,

Жанып бітпестен жазбаған маған өшуді.

Қиын ғой Қиын...

Көшінді жолға доғарған,

Жана алмай бықсып, ошақта отың жоғалған,

Жаға алмай сөнсең жалын мен отты -

Сол арман,

Жалындап тұрып,

Өртеніп кетсең, жоқ арман!

Асығып алыс күндерге,

Бір белден асып, бір белге,

Адасып қалмай бір жерде,

Айсыз қара түндерде,

Отанында - іргенде

Не жетсін өмір сүргенге!

Алысар жерде алысып,

Табысар жерде табысып,

Жүгенсіз асау өмірдің

Жалына мықтап жабысып,

Жарысар жерде жарысып,

Жұртыңның көрғап намысын,

Халкыңмен бірге қауышып,

Не жетсін өмір сүргенге!

Отынды бірге жағысып.

Тыраштап босқа күн көрме

Тірлікте мына жүргенге!

Тыншығып қалма бір демде,

Тыншығып калма тіл, кеуде!

Жарыққа мына не жетсін,

Не жетсін өмір сүргенге!

Жарқырап шығып,

Қалтырап барып батар күн.

Қысқарып қалар тәулігі ұзақ сапардың.

Күн батқан жерге,

Қосымды мен де апардым,

Күнменен бірге дамылдап мен де жатармын.

Өмірім менің!

Күнменен бірге жылжыған,

Өте бер жәйлап,

Несіне саған қынжылам.

Ашылып күнмен,

Күнменен бірге тұнжырап,

Күнменен күліп,

Жыласа, бірге тұр жылап.

Күн шыққан жерде,

Күн батқан жерде тұрағым!

Кірлесе көңіл, нұрына соның жуамын.

Ақтарыл, менің шуағым!

Сөнбесең екен,

Сөнбесең екен, шырағым!!!

Кереметі-ай,

Мына жарық сәуленің!

Езу тартып барады, әне, әлдекім,

Алатау да жатыр, әне, сәнденіп,

Ал мен болсам,

Бір жаныммен әуремін.

Кереметі-ай,

Мына жарық сәуленің!

Қайта маған оралар ма әл-демім.

Қайда кеттің,

Қайда кеттің, дәрменім?

Қайда кеттің, сауық-сайран дәуренім?

КҮН АУЫСЫП БАРАДЫ

Күн ауысып барады түнге қарай,

Шығыста — кеш, Батысқа — кірген арай.

Күн шыққан жерден әр кез түн келеді,