Сборник стихов Мукагали Макатаева / Мұқағали Мақатаев өлеңдер жинағы - Мукагали Макатаев / Мұқағали Мақатаев

Маған солай, білмеймін, кімге қалай.

Сонғы шоғын сөндіріп арайлаған,

Күн кетті, тіршілікке қарайлаған.

Ай туды, нұрсыз да емес, нұрлы да емес,

Шашырап өлі сәуле шар айнадан.

Аспан да абыр-сабыр шамын жағып,

Құс жолы да төселді сағымданып.

Бар дүние тұрғандай дамыл бағып,

Тауым қалғып, ойымда бағым қалғып.

Түн мені күйзелтеді жынды қылып,

Бақты басып жатқандай, гүлді жұлып.

Күміс қанат бір құсқа мініп алып,

Кетсем бе екен артынан күнді қуып.

Неге мен үрейленем түнге қарай,

Маған солай, білмеймін, кімге қалай.

Күнде - өмір, түнде - дамыл, түсінбеймін,

Мойнымды бұрсам екен кімге қарай?!

Қай күні менің

Тәмамдалады дастаным?

Бітпесе екен,

Жаңадан ғана бастадым.

Биіктей берсін, биіктей берсін,

Өкінбен,

Мұнартып тұрған шындарым менен асқарым.

Сапарға сапар

Жалғана берсе екен деп,

Жалынам күнде,

Жазмышқа тағзым етем көп.

Адасу болар,

Таласу болар өмірде,

Жүрсем болғаны

Ата жерімді мекендеп.

Атақ-даңқтың

Керегі маған шамалы.

Қалады досым,

Қалады, бәрі қалады...

Қай күні менің тәмамдалады дастаным?

Уақыт өтіп,

Уақыт өтіп барады.

МЕНІҢ БІР ДОСЫМ

Ана бір жыл Алматыға келгенде,

Өз аузынан досым былай деп еді.

- Дүниенің барлығын да өлеңге

Сыйғызатын ақын болғым келеді.

Былтырғы жыл Алматыға келгенде,

Былай деген сөзін ұқтым батырдың:

- Шалқар ойым сыймайды екен өлеңге,

Алты актілі пьеса жазып жатырмын.

Биыл тағы Алматыға келіп ем,

Досым менің барлығын да тастапты.

Ақысы мол, өзі қалың, жолы кең,

Екі томдық романын бастапты.

ЖҮРЕК НЕГЕ ЗАТ БОЛЫП ЖАРАЛМАҒАН?

Қарғам менің!

Қарғам менің!

Аласарып барады арман-көгім.

Жалған десе, дүние жалған ба едің?!

Жараланған көңілім дал-дал менің.

Қауырсын ең үзілген қанатымнан,

Жанарымнан шуақ ең таратылған.

Қара басқа орнатып қара тұман,

Қайғым болдың ойымда дара тұрған.

Күйзел жан, күнірен жан, күнә басып,

Айығар сәтін сенін, сірә, қашық.

Жабығып жарығында бұл жалғанның,

Бір түйір қаным менің жүр адасып...

Мен жүрмін бақыт қуып, даңқ қуып,

Сайрандаған боламын сауық құрып.

Кінәсі жоқ қарғамды жабықтырып,

Жолай алмай құрыдым танып тұрып...

Карғам, сені жайым жоқ кем көретін,

Бимағұлым тағдырың сен көретін.

Зат боп неге жүрегім жаралмаған?!

Қарғаларым, сендерге тең бөлетін...

ҚЫЗЫҚ ӨМІР

Қалтарыс, бұлтарысы мың сан қабат

Қызық өмір, ақырын тұрсаң қарап.

Біреулердің еңбегі еш, тұзы сор боп

Біреулердің бақыты жүр сорғалап.

Қызық өмір, кім білсін, сонысымен,

Аласы мен құласы, торысымен.

Тағдыр түрлі болғанмен өмір біреу

Ұнатамын өмірді сол үшін мен.

Ұнайды өмір ынтымақ, күресімен,

Құр қалмайды ешкім де үлесінен.

Өліп-талып жеткенде бақытына,

Шорт үзіліп, кей тағдыр түгесілген.

Өміріме өзімнің танданамын,

Қалмайын деп қатардан қарманамын.

Бүгінімді өткізсем қиындықпен,

Ертеніме үмітпен алданамын.

Ұнатамын өмірдің ой-қырларын,

Сауық құрып, сайрандап, той қылғанын.

Өмір керек көлеңке, шуағымен,

Өмір керек!

Басқаның қойдым бәрін...

Батар күн,

Келер түн,

Атар таң,

Шығар күн,

Бәріңе, бәріңе, бәріңе құмармын!

Осы мен,

осылай мәңгілік тұрармын,

Осы мен,

Сірә да, өлмейтін шығармын!

Жақындық сеземін –

Жерден де аспаннан,

Жылылық сезінем —

Мұздардан, тастардан.

Өмірім, сірә да,