Сборник стихов Мукагали Макатаева / Мұқағали Мақатаев өлеңдер жинағы - Мукагали Макатаев / Мұқағали Мақатаев

Жел маған сыбырлайды аят оқып:

«Бір күні айырыласың, қара да тұр».

Кім білсін, көніл, қандай күй кешеді,

Қаңырап қалуы оңай үй кешегі.

Аландаймын алтыным жоғалғандай,

Анамнын көрінбесе кимешегі.

Шешем менің — иілген сұрау белгі,

Сәл ғана шаттық көрді, жылау көрді.

Қалай ғана қалпына келтірерсің,

Дауылдар майыстырған мынау белді.

Ұлың сені ұжмаққа бергісі жок,

Ұжмағың да тамұқ қой — кергісіз от.

Осылай көз алдымда жүре берші,

Сұраулы сөйлемдердің белгісі боп.

НЕГЕ ЕРТЕРЕК СУАЛДЫҢ

Неге ертерек суалдың, жаным Анам?

Қалжыраған қозыңның халы жаман.

Өзің берген уызды іздеуде әлі,

Жетім қозы күзетке маңыраған.

Таста тұнған тамшының сынабынан,

Татып көрсе таудың да бұлағынан;

Бір кезде өзін иіскеп қоюшы едің,

Тартады енді біреулер құлағынан.

Бар айыбы - сусынын басқаны ма?!

(Барлық жердің шөлі тұр баста мына).

Барлық жердің іздеді аспанынан,

Тәтті уызың шынымен тастады ма?

Іздей-іздей еріні кезергенде,

Еміп көрді көлден де, өзеннен де;

Еріп кетті ақыры болмаған соң,

Емін-еркін жүретін көзелдерге...

Олар оны бастады ойға-қырға,

Мұрша бермей отыру, ойлануға.

Сұйық заттын бәрінен сүт іздеймін,

Ақ уызды ащы су жойғаны ма?!

Неге ертерек суалдын, жаным Анам?

Ақ уызды қай жерден тауып алам?

Азаматпын арда емген деп жүруші ем,

Жан екем уыздыққа жарымаған!

ЖҮРЕККЕ НӘЗІК ТІЛ БІТТІ

Шыр етіп шығып анадан,

Іңгәлап біраз жаттым тек.

Кешікпей анам мені алған:

“Бақытты бол, жаным!”, - деп,

Қос бұлақ ағып төсінен,

Аузыма келді тәтті сүт.

Сол сүтті еміп өсіп ем,

Жетектеп бақыт, зор үміт.

Әліппе оқып “а”, “б” - деп,

Түйінін шештім тілімнің.

Сәби жүрек лүпілдеп,

Сағаты соқты білімнің.

Еліктеп шаттық заманға,

Мектепте оқып ер жеттім.

Еркелеткен заманда,

Еркіммен жырлай бермекпін.

Он сегізге толды жасым,

Болдым мен де комсомол.

Бақытқа неге апармасын.

Ұлы Ленин салған жол.

Бақыттың биік асқарына,

Ұлы Ленин бастап барады.

Жазылып өмір дастанына,

Өшпейтін орын алады.

Туғанда алғаш анадан,

Келешек бақыт күн күтті.

Шешіліп сөйлеп жаңадан,

Жүрекке нәзік тіл бітті.

Жүректен шыққан тұпық жыр –

Бүршіктенген жаңа гүл.

Түйдектеп талай шындық сыр,

Жаттықпақ әлі нәзік тіл.

АНАМА!

Түсінбеймін, қашан сенің ақ сүтің

Ақталады, менен күткен үмітің...

Аяулы анам, қасіретті, шерлі анам,

Тұл тұрмыстың торы сені шырмаған!

Тілегіңе жетемін деп көздеген,

Тентімеген жерің бар ма, кезбеген?

Ғазиз анам, мейрімді анам, мен деген,

Бақыт дәмін тата алмай бір шөлдеген.

Жанарыңдай үміт етіп аңсаған,

Жақсылықтан не көрсеттім мен саған.

Ақтай алмай сенің төккен теріңді,

Арқалаттым күйігім мен шерімді.

Көрген сайын самайыңнан ағыңды,

Жасырып ой жей береді жанымды.

Көзім түссе мандайыңның сайына,

“Сорлы” деген сөз келеді ойыма...

Жоқ, Анажан! Сені мұндай қорлыққа

Тастамаспын, ап шығармын жарыққа!

(Сүтіңменен бірге сіңген санама...)

Ақ сүтіңнен адал қаным садаға!

Сенгін, ана! Сенгін, ана, балаңа!

Ақ үмітің текке кетпес далаға!

Аяулы анам, асыл анам, мен деген,

Өтті-ау өмірің қасіретпен, шерменен.

Сенсің, апам, бақытым да, барым да!

Тастамаспын сені от пен жалынға!

АПАМА

Өмірімнің елестетіп бақшасына,