Сборник стихов Мукагали Макатаева / Мұқағали Мақатаев өлеңдер жинағы - Мукагали Макатаев / Мұқағали Мақатаев

Ауырсан-дағы ауырма,

Ойлайды, ойбай, ішті деп.

Галстук байлап жейдеңе,

Жақсылап тұрып қырын да,

Жұмысқа барғын, сөйлеме,

Сөйлеген жанға бұрылма!

...Айта берсең, табылар

Тағысын, тағы, тағылар.

Жігіттер, осы Шәмілдің

Пәлсапасының жаны бар...

Дос болам десең,

Досымды сыйла, қымбаттым!

Досыңа сонда,

Досыммен ғана қымбатпын.

Дос болам десен,

Мендегі доспен достасқын,

Сендегі доспен дос болып сонда тұрмақпын.

Достарың көп пе?

Апырау неткен жақсы едің?

Досым аз менің...

Досым-ау менің, тапшы емін?

Достарыңменен достастыр мені, асылым,

Достастыр мені?

Болайын құлың нақ сенің!

Достыққа жүрмін,

Достыққа жүрмін құмартып!

Өлгелі жүрмін,

Өзіме-өзім мін артып...

Жауыздың барып, жанына уәзір болғаннан,

Достардың барып, ауласында өлген мың артық.

Досым, саған сенемін. Сеніп өтем!

Жолы бөтен демеймін, жөні бөтен.

Достық деген — адамның көрігі екен,

Достық деген адалдың серігі екен.

Қыран күлкі-тамаша — бәрі осында,

Отырмын думан-тойдың арасында.

Береке бойдан асып жатқанымен,

Олқы тұр көңілім менің, нанасың ба?

Ұйытқып жатыр көңілде құйын-дауыл,

Неге сен келе алмадың жиынға бұл?!

Жыраққа жалғыз мені жібермеші

Жаныңа жаманшылық бұйырмағыр!

Әне, жұрт өзді-өзімен, сөйлеседі,

Өзімсіп: — Ей! — деседі, — өй! — деседі.

Шіркіндер-ай, даурығып тындар емес!

Есіме ап, тост көтерсем, кейде сені.

Сенсіз көңіл қашан да хош тұрған ба?

Сенсіз думан — қызылсыз бос қырман да.

Әсіре ойнап қайтемін, әсіре күліп,

Сенін орның құлазып, бос тұрғанда.

Ненді сенің аңсаймын, бала шағым?

Бұлдыраған айналаң ала сағым.

Ала сағым ішінде — болашағың,

Болашағың - болашақ алашағың.

Сенің қандай аңсаймын «тамашанды?»

Соғыс келді:

Жүрекке жара салды,

Шапан еттім төсенген алашамды,

Қамқор тұтып, қауқарсыз қара шалды.

Сағынам ба суың мен талқанынды?!

Суығынды, сұрқия қаңтарынды.

Әжем байғұс мезгілсіз ораза ұстап,

Бізге беріп талқанын қаңтарылды.

Сағынам ба түстерің, кештерінді?!

Жалаң аяқ таңғы шық кешкенімді.

Өшкенімді білдірмей, өскенімді,

Жүре бердім жамылып бөстегімді.

Сағынбаймын,

Сағынсам мұңайтады...

Мұңайсам, көңіл тағы лайтады.

Әнуарды, Шәмшіні, Шәмілдерді

Күн өткізген солай деп кім айтады?..

САБЫРХАНҒА

Қызылқұмда ізіміз қалар ма екен,

Іздеген жан біздерді табар ма екен?

Адасармыз адассақ, қарамай-ақ,

Кел, екеуміз кезейік жалаң аяқ.

Қасиеттеп қадірлі жерімізді,

Қалдырайық, басайық мөрімізді.

Әуестемей әлдекім салған ізді,

Өзімізше сызайық таңбамызды.

Адасармыз мықтаса құм шағылда,

Тынығармыз Қызылқұм құрсағында.

Тек ізіміз...

Ізіміз өшпесе екен,

Құйын тұрып,

құм басып, кешпесе екен.

Өшсе, өшер,

өшкенге қарамай-ақ,

Қызылқұмды кезейік жалаң аяқ.

Қызылқұмда ізіміз қалар ма екен,

Іздеген жан біздерді табар ма екен?..

ДОСЫМА!

Қамығып көңіл сарғайды,

Аласұра бір жүрек.

Өмір әлде алдайды,

Көз жетпейді, кім білед!..

Сонау бір бала шағымда,

Қол ұстасып өскен ем.

Өмірдің рахат таңын да,

Сенімен бірге кешкен ем.

Сұрапыл соғыс бірақта,

Амалсыздан айырды.

Ауыр жағдай шыдатпай,

Дос жүрегін қайырды.

Соғыс бітті. Жаңарды өмір,

Жүректің кірі жуылды.

Алып-ұшып достық көңіл,

Табысар күн туылды.