Сборник стихов Мукагали Макатаева / Мұқағали Мақатаев өлеңдер жинағы - Мукагали Макатаев / Мұқағали Мақатаев

Қара теңізге бір барып...

АВТОГРАФ

Көрер едің,

Шаламын ба, отпын ба,

Білер едің,

Ақынмын ба, жоқпын ба?..

Кектендірген хан Жәнгір де жоқ мұнда,

Кектенетін Махамбет те жоқ мұнда.

Түсінер ең,

Езбін бе, әлде ермін бе,

Байқар едің,

Артықпын ба, кеммін бе?..

Мен Спартак бола алмадым, не шара,

Сенің өзің Цезарь болып көрдің бе?!

Сырым да — осы,

Жырым да — осы,

Алдында.

Байқашы бір,

Бықсыдым ба, жандым ба?

...Махандар жок,

Махаңдардың сарқыты - Мұкағали Макатаев бар мұнда!

Бір күні,

Бір жылдары,

Бір заманда,

Уақыт қуатымды ұрлағанда,

Шабыттың ақ бастауы құрғағанда,

Шынымен қалам алып, жыр жазам ба!?

Жүректе от,

Ойда жасын қалмағанда,

Тағы да жыр жазам деп қарманам ба?!

Жастықта жазып кеткен жырымды оқып,

Танданам ба, кім білсін, алданам ба?!

О, Муза!

Мәңгі жастық!

Қайран досым!

Қай күні ауар екен сайран қосым.

Поэзия — жастық қой жалын ұшқан,

Жас күнде жазғанындай қайдан болсын.

О, Жастық!

Сен өлгенде, мен өлемін,

Сенсіз мен қиылған бір бөренемін.

Көнеремін, білемін, көнеремін.

Көгере бер мәңгілік сен, өлеңім!..

Жырсыз менің өмірге не керегім,

Жырдан басқа жұртыма не беремін.

СЕЗІМ

Арпалысып ақылмен, төзімменен,

Бір сәт те дем алмайды сезім деген.

Шыр етіп жерге түскен шілдехана,

Келеді дүниені кезуменен.

Жанымды тыншытпайды сезім деген,

Қалай жүр, япыр-ау, төзіп денем?!

Қаншама күндер өтті дамылдамай,

Қаншама түндер өтті көз ілмеген,

Білмеймін, не іздейді сезім менен?!

Белгілі шегі де жоқ, жоқ тұрағы,

Белгісіз, қайда апарып соқтырары.

Не, сезім, мені бір күн от қылады,

Не, сезім, мені бір күн жоқ қылады!..

Қаншама көлдененнен өтті қарғып,

Әлемге өмір беріп, етті жарлық.

Ғаламдық зандылықты мойындамай,

Жүргені, барды жоқ қып.

Жоқты бар ғып.

...Адамның сезімінен сезіктенбе,

Сезімді сезіне біл, төзіп, көн де.

Ақыл менен парасат бұғынады,

Шынайы шын сезімге кезіккенде...

Жаз едім кеше,

Айналып күзге барам ба!?

Жалын жоқ,

От жоқ, жасыған мынау жанарда.

Ауытқып кетті аймалап тұрған самал да,

Кеулеп тұр міне,

Дауыл ма, әлде боран ба?

Бұлттанып кеттім,

Бусанып, әлде жауам ба?!

Жел айдап, әлде жердің түбіне ауам ба?!

Қалса екен нәрім ауамда, мына даламда,

Түспесе екен көлеңкем тірі адамға.

Күз болса, болсын!

Үмітімді әсте үзбен мен.

Көктемнің сепкен жемісін маған күз берген.

Сырласып тұрам,

Орылған алқап,

Сыбызғы тартып қурайдан,

Қуарған құла түздермен.

Күз болып тұрып,

Бақтарды ойға батырам.

Күз болып келіп,

Қасыңа, калқам, отырам.

Отырам-дағы, жазынды сенің шақырам,

Аймалап тұрып,

Сөйлеймін жаздың атынан.

Айтатын саған сырым бұл,

Ертеңім менің бұлынғыр.

Әлсіреп, дымым құрып жұр.

Адасып менен кеткен бе?

Айналайын құлын-жыр.

Айтатын саған сырым бұл,

Бастаудың мұздай суымен

Мерт бола кетсем жуындыр.

Өртенген жанды суындыр.

Ерте келіп, ерте өліп,

Шарамды таусып, төңкеріп,

Кетем бе деп қорқамын,

Өз отыма өртеніп.

Бұлақтың мұздай суымен

Жуындыр мені, жуындыр.

Қауышып жаным жырыммен,

Алайын сосын тыным бір...

Не пайда күрсінгеннен, өкінгеннен,

Не пайда дәтке қуат бекінгеннен,

Алайда, емханада көз жұмғаннан,

Жақсы еді ғой майданның өтінде өлген.

Құрбан ғып жастығымды, жас ғұмырды,