Путь Абая. Книга IV / Абай жолы. IV кітап - Мухтар Ауэзов / Мұхтар Әуезов

Оразбай мен Есентайға осы жайдың шеті мәлім болса да, мына тұста айыздары қанып, кеңкілдеп күле берісті. Құнанбайды бұл өңірдің қазағы атын атамай, тек қана "қажы" дейтін. Мынау отырған Шұбар мен Әзімбайларды Құнанбай нәсілі демей, қастерлеп "қажы баласы" деп атандыратын болған. Қазір мынау жас төренің Құнанбайды "Құнанбай" деп баттитып айтқаны, кектесін қақ басқа бір салғандай Оразбайға жағып отыр. Бұл жағынан да Оразбай, Есентайлар төрені осылайша сөйлетіп, дәуірлетеді. Тобықты жуандарын бір соның аузына қаратып алғысы келеді. Төре де Оразбайға өзі жаққан сайын өркештене берді.

Бір ауық ол шайдан бұрынғы әңгімесінде бұрын қазақтың хандық тірлігі болғанын айтады. "Қазақтың арғы рулары дүниені алған Шыңғыс ханның қолында бопты-мыс" деп кетеді. Ол Шыңғыстың Оразбайлар естіп көрмеген "дүниенің төрт тарапын өздеріне қаратып алған төрт ұлын" мадақтады. "Қасқа жолды" шығарған Қасым, "Ескі жолды" қалдырған Есім ханды айтады. "Бүкіл үш жүздің қазағына әмір-құдіретін жүргізген қазақ хандары мен төрелерінің" тегін апарып, сонау Шыңғыстың Жошы деген ұлына байланыстырады. Айта келе, өзін сол Шыңғыс ханның нәсілі қып бір шығарды. Бұнысы да Оразбайға жағып отыр. "Ендігі қазақты осындай, әрі арғы тегі қазақтың ханынан келе жатқан, бүгін өзі орыстың өнерін біліп, Оразбайдың "айтуынша" ақ патшаның қолынан ұлықтық алып келген кісі бастау керек!" – дейді.

Бүгінгі кеште "Әзімқан төренің әңгімесіне ынтығып жиылдық!" – деген би-болыс, ақсақал, атқамінер сегіз канат үйге зорға сыйды. Жағалай жайылған көп дастарқандар ортасынан алты-жеті жерден сапырылып жатқан қымыз бар. Жиын қымызды мейлінше сілтеп, қыза отырып, осы төренің ендігі бір әңгімесін тыңдайды. Онысы да мынау тыңдаушыларына таң қалдыратын қызық, соны әңгіме боп естілді. Бұл төре мынау отырған Тобықтыдан арғыны көп білмейтін қазақтарға исі "қазақ" деген елдің, бүгінгі орналасқан жерлерін, бөлінген болыстарын, ояздарын таратып айтып берді. Және Оразбайды, Әзімбайды, әсіресе Шұбарды, Елеуді өзгеше сүйсіндіріп, бар қазақтың бар жерлердегі санын шұбыртып айтып кетті. Бұл жайларын естігенде: "Міне, елдің ендігі басы, бұдан былайғы иесі осы болатынын дәл осы тұстан-ақ танысаңдаршы!" – деседі.

Әзімқан бар қазақтың санын айтып бір кетті. "Пәлен миллион" деп, мөлшер емес, Оразбай ғана емес, тіпті көзді-қарақты дейтін Шұбарлар да естімеген деректі айтты. "Ресейге қараған қазақ пәлен миллионнан астам" – деп, оны бір қайырып тастады. Содан әрі, бұл отырған қазақ қайдан білсін, 1895 жылы Петербургте басылып шыққан "Энциклопедический словарьдың" 15-томында қазақ деген халықтың әр болыстағы санын айтқан цифрларды үсті-үстіне төпей түсіп, Әзімқан айтып жатыр.

– Астрахань губерниясында екі жүз он алты мың қазақ бар. Орал облысында – төрт жүз он екі мың қазақ! Торғай облысында – үш жүз отыз сегіз мың. Ақмола облысында – үш жүз қырық бір мың. Мынау өздерің отырған бес ояз Семей облысында – бес жүз қырық жеті мың. Жетісуда – алты жүз мың. Анау Сыр бойында, Түркістан, Ташкент жағында жеті жүз отыз мың қазақ бар! Бұл шоғыр, тұтас, құйқалы қалың отырған жерлері! – деп, үй ішінде қымызға қызып алған ақсақал, қарасақалды, би-болыстарды, аңқылдақ, мақтаншақ ұркөппе байларды "қазақ не деген көп еді", "қайдан білген", "шіркін, білсең осылай біл!", "қазаққа ие болған, қамқор болған кісінің жиғаны ғой мынау!" – дегізеді.