Путь Абая. Книга IV / Абай жолы. IV кітап - Мухтар Ауэзов / Мұхтар Әуезов

Әзімқан төренің жаңағы сынсымағының орайына Шұбар тағы бір ол төреге жақпайтын Абай жайын мәлім етті.

– Сіз Бұқарды жақсы дедіңіз ғой. Ал біздің Абай сол Бұқар жыраумен де шайқасып, мүйізіне іле кеткен бір жері бар! – деп, Абайдың белгілі өлеңін айтты. Қабақ түйе, жақтырмай тыңдап отырған төренің құлағына әдейі көтеріңкі үнмен естірте сөйлеп:

Шортанбай, Дулат пенен Бұқар жырау,

Өлеңі бірі жамау, бірі құрау! –

дей түсіп, төреге қабақ қағып, иек көтерді.

Әзімқан төре осыдан әрі Абай сөзін тыңдағанды тоқтатып қойды. "Ол қазақтың хандарын дұрыс мақтаған, өз заманындағы қазақтың кемел ақыны!" – деп, Бұқарды өзінің дәл бүгінгі ханшыл, жуаншыл, бишіл ойымен әбден туысы жақын, ниеті түзу ақын етіп, көтеріп сөйлеп кетті.

Енді не ниетпен екені анық мәлім болмаса да, тағы бір күні Әзімқан төре Елеуді, Шұбарды шақырып алып:

– Ат ерттетіңдер, сендерді ертіп мен сапарға аттанғалы отырмын! – деген.

Бұндағы ниеті Көксеңгірден түстік қана жердегі Шақпақта отырған "Абайға барып, сәлем беріп, жүз көрісіп сөйлесіп, білісіп қайтамын" деген еді. Әзімқан төренің ертеңді-кеш қасынан кетпейтін, қатты сенімді досы болып алған Оразбай баласы Елеу төренің байлауына үн қатқан жоқ. Бір ауыз сөз айтпастан аттарды тез әзірлетті.

Ертеңгі шайдан соң-ақ атқа мінген он шақты кісі қошеметші нөкердің ортасында келе жатқан Әзімқан төре Көксеңгірден шыға бере, Елеу мен Шұбар, Әзімбай үшеуін ғана бөліп алып, өзгелерді ілгері жіберіп, оңаша бір әңгіме бастады. Бұндағы сөз Абайдың жайы еді. Төре осы Абай деген адамның өз сөздерін де естіпті. Ол туралы жұрт сөзін де көп ұғыпты. Қазір бұның сол Абай туралы бірталай ойлары бар. Көп ниетін шынымен айтса, әзіргі өзі білген қалпында Абайды жақсы көруден гөрі сынап, мінеп, ұрсу жағына бейім тәрізді.

Әсіресе осы ойына оны бекіткен соңғы бес күндей бұның қасында болған Шұбар, Әзімбай тәрізді Абайдың өз жақындары. Ол Оразбайдан Абай туралы естігеніне бір түрлі қарар еді. Ал Абайдың дәл қасынан, етбауырынан шығып келіп, оның бар сөздерін де айтқан, іс, мінездерін де, ой, ниеттерін де баяндаған Шұбарларды тыңдаған Әзімқан Абаймен түсінісуден бұрын дауласардай. Осыған қазір Әзімқанның қасында келе жатқан Тобықтының жаңа буын басшылары, осы үш атқа мінген азамат не айтады? Анық іштегі қырындысын қалдырмай, шынын ақтарса қалай? Абайдың міні көп пе, жақсылығы көп пе! Мен онымен сөйлесу үшін осы жөнде қолыма ұстарлық дәлді, салмақты жайларды атап беріңдер, деген.

Солайша қасындағы үш жолдасын ойласу мен сөйлесуге салды да, төренің өзі енді ұзақ сапар бойында үндемей, тек тыңдаумен болды.

Әуелгі бір әңгімені Шұбар айтып еді. Соңғы алты-жеті жыл ғана бойында оның ішін Абайға қатты мұздатқан істер бар екен. Соны айтады. Бұнысы: "Семей қаласындағы ар жақ пен бер жақтағы он мешіттің, сан медресенің ғұлама, ишан, имам, халфелерін Абай өзіне қарсы жау етіпті. Сол жөнде ол екі түрлі дәлел әңгіме айтты. Біреуі, оба науқасының үстінде мұсылман имамдарымен араздасқаны туралы. Екіншісі, дәл мынау Оразбайдың жесірін, аталы ауылдың қаралы күйде отырған жесірін атасыз, елсіз, тексіз бір жалғыз кедейге Абай алып қашқызған. Оны апарып, қаладағы орыстың ұлығына қорғатқан. Сөйтіп, қазақтың, халықтың қағидасын, ата жолын бұздырды. Мұсылмандық жолынан, шариғатынан сотқар жастарды аттап өткіздіріп, пәле бастауға баулыды".

Осы ісінің екеуі де қаланың бар ұстаз имамдарын, білікті адам, басты саудагер байларын, қысқасы, қалалы жердегі "қазақ халқының бар қаймағын шайқалтыпты да түңілтіпті". Шұбар соны әсіресе кешпейді екен.