Путь Абая. Книга IV / Абай жолы. IV кітап - Мухтар Ауэзов / Мұхтар Әуезов

Жалғыз ғана оңаша отырған баласы Елеудің көз алдында өте қызып қуанды. Осыдан екі-үш күн өткен соң Қоңыркөкшенің қазіргі болысы Сәменді Оразбай қасына алған. Жерлері шалғай кетіскенмен, бұл екеуінің түбі аталас болатын. Сол Сәменнің бұған ашқан бір сырын және өзінің де ішінде жүрген бір үлкен күдік кірбеңін Оразбай ендігі досы Әзімқан төреге анықтап ашып, ақылдаспақ болды. Екеуі Оразбайдың үлкен үйіне Әзімқанды жалғыз ғана шақырып алып, үшеу ғана боп отырып, әзірше қысқа ғана, тұйық қана түрде Әзімқан төреден ақыл сұрасты.

Енді бір он бес күнде Арқат деген жерге Семейдің оязы Маковецкий шербешнай сияз шақыртып отыр. Онда кешегі Уақ пен Тобықтының жанжалы тергеледі. Тобықты мен Уақтың жер бөлігі бекіледі.

Уақ өзіне Семей оязының көп билерінен көмек жиып жүр. Әзімқан төренің осында жұрт алдында өзі мақтаған "Оразбай шабуылы да" талқыға түспек. Ал осы тұста "өзгенің жөні бір басқа" деп келіп, Оразбай кесер сөзінің Әзімқанға салып отырған бар салмақ түйініне шұқшиып келді.

Ендігі айтатыны: "Жараның үлкені сол болғалы тұр. Уақтың сөзін мені мұқату үшін Абай қостайтын сияқты. Ал ол қостаса, Тобықтының өзінің ішінен маған қарсы айғақ шыққаны. Мені айыптаушы, тіпті Тобықтыны айыптаушы Уақ емес, ұлық емес, Тобықтының өзі болғаны. Соның ішінде, әсіресе Абайдай ой мен қырға аты бірдей жүріп тұрған адамның айғақ болғаны. Осы бар ел жақсысының аяғына тұсау боп тұр. Тағы бір кеселі, Абай Тобықтыны "зорлықшыл" деп, өзі айыптап шықса, айналада отырған осы Семей оязындағы Сыбан, Керей, Бура, Матай, Уақ, Найман – бәрі-бәрі сөз біріктіріп, жабыла түседі. Сөйтіп, Абай Тобықты жақсысын ірік-шіріктерге тұсатып жыққалы жүр.

Ол сонымен, ескі әдеті бойынша өзіне "әділ" деген атақ алмақ. Бар қазақтың "қамқоры" дегізбек. "Әсіресе, жылаулар, бұқара қазақтың қорғаны" деген атақ алмақ. Бірақ көріп отырсың, бәрімізге, қазақ жолына, ел жақсыларының бірлік, берекесіне қас әрекет етіп отырған Абай міне! Жә, осыған не қылсақ рауа? Ертең шербешнайда бәрімізді құлатып беріп, бір араға үйіп-төгіп кетсе, қайтпек керек осы Абайға?!" – деген еді.

Сәмен – Абайға Оразбайдан да бетер өші бар болыстың бірі. Оның өз есептері жетерлік болса да, қазір кеп онда емес, Оразбай айтқан жайда. Енді ол да өзімен жақсы құрбы жас төрені "ағеке" деп жалына түсіп:

– Тура ақылыңа қоңсы қона келдік, ағеке! Ендігі басшым, асыл төрем! Айтарыңды өзің айт! Қалай етейік осы Абайды? – деп қадалып отыр.

Төре Абайға енді сыншы ғана емес, өшігіп алған жазалаушы есепті. Аямас жаудың қалпына келіп, қырыс қабағын суыта жауып, түйіп алыпты.

Ол өз жауабын енді бір-ақ кесіп, шолақ айтты. Жұдырығымен қылтанақ мұртын сипай отырып, екі сотқар жуанға олардың өзінен әлдеқайда асып түскен, бұлардың ойларынан сонағұрлым өктем жатқан бір пәлені тастады.

– Еше, не сөзі бар? Бар сөз біткен, бар жол таусылған да! Сондайда жөн таппайтын Оразекең бе еді?! Несіне ұйлығып, қамалып отырсыңдар? Бұндайдың сөзі, тілі біреу- ақ болады. Ол тілді Оразекең оқыған да оқытқан. Абайды молда қылатын да сол Тұщыкөлде жұмсалған қайрат, қара шоқпар! Оған тыйылмаған, аюсыған Абайды көріп алармын! Ұқтыңдар ма? –дегенде, Оразбай мен Сәмен бір-біріне әрі таңырқап, әрі қуаныса қарасты. Бар жайды түйісіп, үндемей ғана бас изесті. Енді тырс еткен үн шығармай, "е" дескендей жаба қойысты. Осы түнде Әзімқан төре ойға келмес сұмдыққа өз қолымен құрық берді.

3

Арқат бұл өңірдегі таулардың көбінен өзгеше. Көлемі шағын жалғыз тау болғанмен, бұның құз-қиялары, биік жартастары көп. Қыр арқасының серек тастары ерекше сұлу біткен, бірақ қиын тау. Осы Арқаттың ең биік тұсы оқшау біткен жылтыр құз текшедей бөлініп, аспанға шаншылып, қызық көрініс береді. Сол құздың биік басы мен төмені әдейі қырланған күймедей боп біткендіктен "Күйметас" деп аталатын.