Путь Абая. Книга IV / Абай жолы. IV кітап - Мухтар Ауэзов / Мұхтар Әуезов

Қазір Күйметастың шығыс жақ баурайындағы Қопа дейтін кең қонысқа тағы да көп үйлер тігілген. Бұнда қалың жиын жүріп жатыр. Қопа кең шалғынды, жылып аққан мол сулы, мөлдір бұлақты және тауға қараған төрінің көбі тал, терек, жасыл әсем жас тоғай. Бұнда да бүгін тігілген үйлер ауыл үй, жеке адамдар мекені емес. Сирек болатын бөгде топқа арналып тігілген үйлер. Үй саны мол, елу-алпыстан асады. Кей тұста сол үйлер үйіріліп топталып қонса, тағы бір тұста өлке бойының көгалы жіңішкелеу тартқан жерлерде екі қатардан ұзай созылып тігіліпті.

Ортадағы қалың топ ақ үйлерге жақын тастақ төбеде Көкен болысының осы жиынға келген үш-төрт кісісі өзара әңгімелесіп отыр. Бұлардың арасында Бостан, Құлжатай, Еңсебай бар. Ол үшеуі қазіргі алты-жеті кісілік топтың ортасында көбірек сөйлеп, көтеріңкі көңіл, ажар байқатады.

Сонау ұзақ ойран айғағы болған Тұщыкөл басындағы түнде Бостан қатты мертіккен екен. Оның қазір оң қолы шолақ боп біткен. Саусақтарының басы семе бастапты, қайратты батыр қолы сынып біткен қалпында, қысқара түсіпті. Бірақ қазіргі ажарында Бостан уайым еткен кісі тәрізді емес. Құлжатай да қаба қара сақалы, қалың мұрты аузын жауып тұрғанмен, сөйлесе, күлсе, маңдай тістерінің қатары түгел опырылып, жойылғанын байқатады.

Бүгінгі жиынға бұлардың келу мақсаты да өздері кешкен, өз бастарынан атқарған ауыртпалықтың, "бас шығымының" жоқшысы болу. Бұлардың бәрі де байлаулы бір сөзді асығып тосып отырысқан. Ол сөзге тиянақ байлау жасататын адам бар. Бүгінгі сөз сол адамның сөзі деседі. Қалай айтады, немен келеді?! Сол жайды өздерінің ойларына үлкен бір асу тәрізді сезінген Бостандар жаңағы "келеді" деген адамды асығып тосады. Жақын дөңнің басына шығып отырған отырыста да "сол керекті адам келе ме екен" деп көздей отырысқан.

Арада біраз мезгіл өтсе де, ол кісінің келісі бөгеліп тұр. Азғана топ ермек үшін әралуан жайдан қысқа қайырып, сөз қозғап отыр.

Бір уақыт Еңсебай өзінің құрдасы Құлжатайға қарап, оң қолын нұсқап, Күйметасты көрсетті.

– Құлжатай, сен "ермін, батылмын" дей бересің. Ал, анау Күйметастың басына шығар ма едің? Осыған жан баласы шықпапты дейді ғой. Жұрттан озып, жалғыз бір шығып көрсең не етер еді? – деп әзіл тастады.

Құлжатай бұған орай Еңсебайды қыжыртып кекете сөйледі.

– Мені Күйметасқа шығарып, тағы бір Боран атандырайын дейсің-ау, ә?! – деді.

Бостан мен Еңсебай Боран деген кісіні естіген жоқ екен. Бұлар қатарынан Құлжатайдан соны сұрады. Енді Құлжатай опырық аузын жымита күліп отырып, Күйметасқа қарай түсіп, тың бір әңгімені айтты.

– Тобықтыда өзгемен қатар өтірікші де елден ерек емес пе! Мамай деген руының адам айтпас өтіріктерді айтатын Боран деген кісісі болған. Сол айтыпты ғой: "Күйметастың басына таң сәріде жалғыз өзім бір шығып, дүниені болжайын дедім. Түу басына шығып алып, айналаға көз салсам, бұл әлемнің көрінбейтін жері жоқ екен. Сонау Семей қаласы тіпті аяғымның астында қалды", – дей бергенде, Құлжатайға қарап, қызыға тыңдап отырған жұрттың бәрі ду күле бастады. Құлжатай өзі де балғын, қалың иықтарын дірілдете түсіп, күле отырып, әңгімесін соза берді.

– Семей аяғымның астында қалып, барлап қарап тұрсам, қаладағы киізші Сейсеке бай таңертеңгі намазға дәрет алғалы жез құманын қолына алып, ауласының ішінде әжетханаға бара жатыр екен! – депті. Сөйтіп, Боран осы Арқаттан өздеріңе мәлім жүз елу шақырым жердегі Семейдің байын да көріп, қолындағы құманын да аңдаған. Ал кейін сол Боранды қалжақ етіп шығарған өлең де бар ғой! – деді де, бір ауыз қызық өлең айтып берді.

Басына Күйметастың Боран шыққан,

Қазақтан өтірікке оран шыққан.

Онан соң Күйметасқа жан шыққан жоқ,

Аспанда шаңқылдаған қыран шыққан! –

деген сөз бар деп еді.

Бостан мен Еңсебай Құлжатайдың әңгімесіне сүйсіне мәз бола күлісті. Еңсебай әлі де қалжақтап Құлжатайды қағытып отыр.