Путь Абая. Книга III / Абай жолы. ІІІ кітап - Мухтар Ауэзов / Мұхтар Әуезов

Расында, бұрын бұл өзін «аға сұлтан Құнанбай баласымын» дейтін де, «бар Құнанбайдың есебі түптің түбінде бір жерден шығады» деп білетін. Солай болған күнде бар Тобықтының әміршісі бұлар өзі. Өзінше осы елдің ханы Құнанбай, сұлтандары осы Тәкежандар. Тобықтыны алып жесін, шалып жесін обал болды дейтін, қолынан алатын кім бар еді! Енді олай емес. Құдайын ұмытқандар, ата жолын сатқандар шығыпты. Ол — Абай, соған ерген, азған Оспан.

Ендеше, не керек, бетің-жүзің бар демей қарсы алысу керек. Бұлар аға сұлтан Құнанбай жолы ғана емес, қазақтың абырой,

инабат иесі жуан-жақсысының бәріне қас екен. Олай болса, сол Оразбайлардан дәл мыналарға қарсы шоқпар жию керек. Оразбайларға не керек?! Оған жолына бөгет болушының бәрімен аямай алысатын көмекші ғана. Өзі болса, ұстасқан жауымен алыса да біледі. Келісер досымен табыса да біледі. Менің керегім де сондай кісі. Тек ағайынға, ел аузына, сыртқа сөз боп кетпес үшін еппен жалғасып, ұштасу керек деп қорытты.

Оспан мен Абайға жауыққан күйде Оразбай кетті. Осы жаулықтың аралығында енді қалай басарын шеше алмай, бірақ ішінен Оспан мен Абайға бірдей ызалы, бөтен көңіл бекіте түсіп Тәкежан кетті.

Дәл осы уақиға үстінде Тәкежанның мұндай мінезге ауысатын астыртын себебі де бар-ды. Оразбай Оспанның бетінен ығысып, қалаға қашарда өзінің баласы Демеуге тапсырып кеткен бір ісі болатын.

Демеу алыс-тартыста әкесі қолданатын айла-тәсілдің барлығын біледі. Ел жұмысында ақыл мен қайратты, шешен тілді бірдей байқатып келе жатқан партия-бәленің жаңа перісі. Ол Оразбай қалаға кетісімен, Әзімбайға кісі салған. Бұрыннан айтылып жүрген, «берекенің сөзі» деген, «Құнанбай баласы мен Аққұлы баласының арасындағы алалықты жояйық. Осыған Әзімбаймен екеуміз себепші болайық. Әзімбайдың бесіктегі қызын менің үш жасар ұлым бар, соған айттырмақпын. Мына ел бәлесін ушықтырмай өрттің алдын алу үшін, дәл осы күнде әдейі айтып отырмын. Тәкежан мен Әзімбай тек ырзалығын білдірсін. Ертеңгі күн Оразбайдың тобынан жүз жылқы қарғы бау жіберемін» депті.

Осы сәлем Әзімбайды емексітіп, Тәкежанды да қатты қызықтырған.

Бүгін Тәкежанды төсегінен шошытып, шоршытып тұрғызған және Оразбайға арашашы етіп, оны шыжық қып тұрған осындай тұсау сөз. Оспан бұлардың тұзақтарын үзіп талқан етті. Дәл мынадай бүрқ етіп шыққан өрт үстінде Тәкежан құда бола алмайтын болып қалды. Жүз жылқы қарғы бау қаншалық ыстық жалынмен тартса да, бүгін Тәкежан қолына тимейді. Бірақ анық жаулық туды. Екі беттегі араздардың кімдер болатыны, отқа кімнің қолы күйетіні де ашылды. Тәкежан аулының белге соққан жыландай боп, әзірше титығы құрып тұрғаны да мәлім. Бірақ түбінде осы бәле созыла барса, Тәкежан мен Оразбайдың ұғысуы Тәкежан мен Абайдың ұғысуынан оңай екені да айқын болып қалды.

Бұлардың жауы іштен де, сырттан да шеп қосып, тұтасар түрі бар. Жастар «Қоңырәулиеден» қайтқанда, бұндағы жаман-шылықтың қарасы осылай болып, дауыл бұлтындай төніп келіп тұр екен.

Тілесе, тілемесе де Оспанның асығыс ашумен салған оты, енді елден бұрын Абайды шарпитынын барлық жастар айтыспай-ақ аңғарып отыр. Үйқысыз, мазасыз ойлар қинаған Абайға Әйгерімнің құс төсегі тастай батады. Көп күрсініп, дөңбекшумен ұйқы қашырған Абай да бұл түнді көз ілмей өткізді.

Осы күндерде еліне қысқа мезгілде келген Әбіштің де қалаға қайтатын шағы жеткен еді.

Дәл осы шақта атшабар Далбай Абайға болыс кеңсесінен оқшау қағаз әкелді. Ол Абайды ояз Казанцевтің алдына жа-уапқа шақырған повестка екен. Шыңғыс болысында недойм-ке төлемеушілердің ісі турасында, жауапкер есебінде шақыртыпты.

Бұл қағаз келгенде Абайдың айналасындағы топ сескеніп қалып еді, бірақ Абай қынжылған жоқ.