Дон Кихот І - Мигель де Сервантес

— Еркіңіз білсін, — дей салды Доротея. — Сөйтіп, одан әрі оқиға былайша өрбіді: дон Фернандо жатын бөлмемде тұрған бейнені алып, некеқиярымыздың куәсі ретінде қарсы алдымызға қойды. Сосын маған үйленетіндігі жайында уәде берді, бірақ мен оның сел-дария боп аққан құштарлыққа толы сөзі мен сылдыраған сертін бөліп жібердім де, қандай іске барғалы тұрғаны жайында ойлануы керегін, баласының шаруа қызына, қол астындағы пендесіне үйленбегін естігенде әкесінің қалай ашуланатынын әлі білмейтінін, сұлулығыма бола ақыл-есін жоғалтпауын, ажарым қаншалықты керемет болғанымен бәрібір оның айыбын кешіруге көмектесе алмайтынын, егер мені шынымен сүйсе және жақсылық жасағысы келсе, онда өмір жолымды өз теңіммен жалғауға кедергі келтірмеуі керегін, өйткені теңсіз некеге отырғандардың алғашқы күндердегі қуанышы мен шаттығы тым ұзаққа созыла қоймайтынын айттым. Мен онымен сонда ұзақ сөйлестім, — не айтқанымның көбін қазір ұмытып та қалдым, — алайда, бұл сөздерім дон Фернандоны ниетінен айныта алмады: әлдекіммен сауда-саттық жөнінде келісім жасағалы тұрған, бірақ ақшасын төлеу ойында жоқ адам өзара міндеттемелер жөніндегі әңгімені тап осылай жүре тыңдайды. Сол кезде мен қас-қағым сәтке ойланып қалдым да, өзіме-өзім былай дедім: “Расында, күйеуге шығу арқылы төменгі дәрежеден жоғары дәрежеге көтерілген әйел дүниеде жалғыз мен ғана емеспін ғой, сол сияқты дон Фернандо да әйелдің асқан сұлулығы немесе өзінің ырық білмес ынтызарлығы (осы дәлірек) текті әулетіне тең келмейтін әйелді өмірлік серік еткен алғашқы еркек емес қой. Ендеше, зиялы қауымның салт-дәстүрін бұзбайтын болсам, тағдыр өзіме тарту етіп отырған сыйды қабылдауым керек шығар, өйткені оның өзіме деген дәл қазіргі өліп-өшкен махаббаты құмарын қандырған бойда құрып кеткен күнде де, бәрібір, құдай алдында оның жұбайы боп қала берем ғой. Егерде мен оны жеккөрінішпен итеріп тастасам, онда оның рұқсат етілетін әрекеттен рұқсат етілмейтін әрекетке көшетінінде күмән жоқ, яғни ол күш қолданады да, мені зорлап кетеді, нәтижесінде бәріне кінәлі өзім боп шығам да, бұл істе ешқандай жазығым жоғын білмейтіндердің тағатын кінәсына ешқандай жауап қайтара алмаймын. Шын мәнінде де, ата-анама да, басқаларға да бұл кавальероның жатын бөлмеме өз келісімімсіз қалай кіргенін қайтіп дәлелдемекпін?” Осындай сауалдар мен жауаптар басымда құйындай үйіріліп өтті, бірақ ең бастысы, маған қатты әсер еткен және кейіннен өзіме сор болып жабысқан қадамды жасауға итермелеген жай, — әрине, ол кезде мұның бұрыс боп шығатынын білмедім ғой, — дон Фернандоның ынтызарлықпен ант бергені, еңіреп тұрып жылағаны және куәлікке шақырған тұлғалары болды, сондай-ақ сыпайылығы мен сүйкімділігі, шынайы түрде білдірген алуан сипаттағы сүйіспеншілік сезімдері — оның осы секілді қасиеттері ерікті де ұяң жүректің қай-қайсысын да баурап алары анық еді. Көктегі куәларға жердегіні қосарлау үшін күтуші қызды шақырып алдым. Дон Фернандо қайтадан ант-су ішіп, қарғанып-сілене бастады. Ол күллі әулиені куәлікке шақырды, айтқан сөзінде тұрмайтын болса құдайдан басына ең ауыр азапты жіберуін сұрап қарғанды, тағы да көзіне жас алып, күрсінуін үдетті, одан соң мені тас қылып құшақтап алды да, бір сәтке болса да босатпай қойды, сөйтіп күтуші қызым жатын бөлмемнің есігін жапқан бойда мен де қыз болудан қалдым, ал анау сөздің тура мағынасындағы опасыз бен сатқынға айналды.