Дон Кихот І - Мигель де Сервантес

Әңгіме шертіп отырған қыздың дон Фернандо есімін аузына алуы мұң екен, Карденьоның жүзі аппақ қудай боп кетті, маңдайынан шып-шып тер шықты, соны көрген священник пен шаштараз оны айрықша толғаныс билеп алғанын байқап, құтырма ауруы ұстағалы тұр ма деп қорқып қалды, оның әредік-әредік осындай соқпасы болатынынан олар құлағдар еді. Бірақ, Карденьоның ақыл-есі қалпында-тұғын, қатты толқығаннан қара терге малшынып, осынау бойжеткеннің кім екенін білмекке тырысып оған қадала қарап отырған, ал Карденьоның қандай күйге тап болғанынан мүлдем бейхабар бойжеткен әңгімесін әрмен жалғай берді:

— Сөйтіп, көзінің қиығы түсер-түспесте-ақ ол маған құштар боп қалды, бұл жайында соңынан маған оның өзі айтып берді және кейінгі іс-қылығы соның айқын дәлеліне айналды. Алайда, санаса сан жетпейтін уайым-қайғымның бәрін жіпке тізіп жатпас үшін дон Фернандоның маған деген махаббат сезімін білдіру мақсатында жасаған айла-шарғылары жайында айтпай-ақ қойғым кеп отыр. Ол қызметші әйелдерді сатып алды, неше алуан сый-сияпат жасап ата-анамның көңілін аулады, құдайдың құтты күні көшемізде ойын-сауық өтіп, күлкі естілетін болды, музыка түні бойы ұйқы бермейтінді шығарды; қандай жолмен келетінін кім білсін, хаты да қолыма жиі тиіп жатты, сендіріп бағу мен сүйіспеншілік білдіру сөзіне толы осынау сансыз хаттағы серт пен уәде ондағы әріптерден де көп болатын. Мұның бәрі, алайда, жүрегімді жұмсартпағаны былай тұрсын, керісінше, қатайтып жіберді, бейне бір ол менің қас дұшпанымдай, ықыласымды аударуға бағытталған амал-айласы керіғалаң мақсатпен жасалып жатқандай көрінді, — оның себебі әсте де дон Фернандоның ықылас-пейілі ұнамағандықтан, үздігуі дарақылық секілді көрінгендіктен емес, — жоға, осындай ақсүйек әулеттен шыққан кавальероның өзімді сүйетіндігі мен сыйлайтындығы жайындағы ойдан өзім де онша түсінбейтін бір ырзашылық сезімге бөленетінмін, сондай-ақ жолдауларындағы жыпырлаған мадақ сөздер де жаныма жақпай қалған жоқ: себебі, әйел атаулының бәрі, тіпті барып тұрған сұрықсыздың өзі, сұлу деп атағанға мәз боп қалатыны белгілі ғой. Бұған өре түрегелген нәрсе —қыз балаға тән ұялшақтығым мен ата-анамның үздіксіз сақтандыруы еді, өйткені дон Фернандоның кімге көңілі ауып жүргені олар үшін құпия сыр емес-ті: анау онысын біреу-міреуден жасыру дегеннен қалған болатын. Ата-анам маған өздерінің ар-намысы мен жақсы атын жалғыз тек менің ұстамдылығым мен әдептілігіме теліп және соған сеніп отырғанын айтып, дон Фернандо мен араңдағы теңсіздік жайын еске алсаң, ол не демесін мейлі, өзің жайында емес, өз құштарлығын қанағаттандыру жайында қам жеп жүргенін жете түсінер едің, дегенді құлағыма құюмен болған. Олар, сондай-ақ, егер оның далбаса дәмегөйлігіне қайткен күнде де тойтарыс бермек ойым болса, мені селомыздағы бола ма немесе осы аймақтағы бола ма, бәрі бір, көңілім қалаған ең жақсы жігітке ұзатпақ ниеттері барын, өйткені өздерінің ас та төк байлығы мен менің жібі түзу қыз екенімді ескергенде, осындай тең табуға үміт етуіме әбден болатынын құлаққағыс еткен-ді. Олардың ақылға қонымды дәлелдері мен жалғаны жоқ уәделері көңілімді орнықтырды да, мен дон Фернандоға арман болған мақсатын орындауына зәредей болсын үміт қалдыратындай бір ауыз сөз айтпауға бекіндім.