Путь Абая. Книга IV / Абай жолы. IV кітап - Мухтар Ауэзов / Мұхтар Әуезов

Қаланың саудагер жағының көпшілігі болған Есберген, Төлепбек, Кәрібжан сияқтылар қызық мінезге ауысып жүр. Олар үлкен байларға өздерінің іш наразылығын өзге кезде көрсете алмайды. Өз үйінде оңашада жылап жүріп, әркімге шағым айтып жүріп, бетпе-бет келгенде күні түсіп отырған көктөбел үйлі байлардың қақпасының алдынан ықтайды. Бет қарай алмай бағына беретін. Қазір солар тобынан Абайға Есберген келіп кетіп еді. Ол талай жанға базарда, лавкаларда, керуен тосып, қала сыртына шыққан жүрістерде көп кездесті. Сонымен, жиырма-отыз өзіндей ұсақ алып-сатар, "шолақ қол" саудагерлер атаулының қоңырқай тоқал үйлеріне тараған байлау – "үлкен байларға ермеу" болды.

– Біздерге не керек?! Сейсеке мен молдекелер бір жердей шығып жатса, олардың дастарқаны бір. Жайылатын өрісі ортақ. Есіктерінен сығалауға да батылымыз бармайтын біз, болыссақ көппен болысайық. Сол хазіреттің шақырғанына да, байдың бастағанына да тап осы жол ермей-ақ қояйық. "Имампос" емес қой. Натарсқа беріп, ақ вексельді сәдуәтельге өткізіп, үй-жайымызды хат-шотқа іліндірмес! –десе беретін.

Әрине, Есбергеннің бұл ақылы дарыған саудагер бар да, дарымағаны да бар. Онысы әp саудагердің әp үлкен байдан алатын ғинуардағы дағдылы несиесінің сомасына қарай бөлінді. Есбергендер қарқ болған жылы мың сомнан артық несие алып көрмесе, Қодыға, Қоңыртай сияқты ағаш шатырлы үй көтеруге жарап қалған, үлкен байға қадірі барлау азғантай топ саудагер де бар. Олар несиені үш мыңға, кейде тіпті бес мыңға жеткізіп те көтеріп алып жүреді. Бұндайлар Есбергенге тоқыраңдап ұрсып, айтқан ақылын алмай кетісті. Қысқасы, енді бір жұма орайында Семейдің ар жақ, бер жағы және толып жатқан жақын елдер, жатақ ауылдары мүфтиге қосылу туралы байлаулы сөзін айтатын кез жетіп еді.

Сол күн тақап келгенде осы істің басында жүрген, әнеугі Көкбай айтқан имам-хазірет, бай-мырзалар, оқыған қаратаяқ зиялылар қатты түршігіп, түңілетін күй туды. Приговорлар түспей қойды. Сан мыңдаған қазақ, ноғай үйлерінен "түсті" деген приговор жүздер ғана боп саналды. Осыған күйініп бүлінген сегіз-тоғыз мешіттің хазірет, халфелері қаланың бар халқына кісі жүргізді. Базарларды хабарлады. Сонымен, мүфтиге қарау жөнінде сөз байлау үшін мешіттерге халықты шақырып, арнаулы жиындар жасамақ болды.

Бірақ Семейдің хазіреттері мен байлары өздерінің масқара болғанын дәл осы мешіттер ішінде көрді. Қазақ халқы бірде-бір мешітке бармай қалды. Күндегі келіп жүрегін намазқой, діндәр кәрі-құртаңдар болмаса, қаланың "махалла халқы" дейтін кедей тобынан, көп саудагерінен, керуенінен де қазақ атаулы келмей қойды. Сонымен бірге "мүфтиге қарамаймыз", "осы жақсылығын хазіреттер қазақ жұртынан аулақ етсін!" – деген сөздер көп жақтан қатал соққыдай жете берген. Сөйтіп, енді міне, бүгінгі күні бар хазірет пен байлар үлкен бір байлаулы жиын жасамақ бопты.

"Анық халық атынан сөйлейтін кімдер екен, не дер екен". Соны естімек, айтысып көрмек болысады. Сөйтіп, бер жақта, үлкен залы бар бас мешіт медресесін белгілейді де, соған қала халқының әр тарапынан көп жұртты шақырады. Бұл жайдан алдымен хабарланған тағы да Павлов пен Бектоғай, Сейіл, Сейіттер болатын. Абай қазақ адамының бәріне жаңағы медресеге баруды бұйырды. Өзі және барған еді.

Медреседе бірнеше жүз кісі сыйып отырарлық "дәріс бөлмесіне" кілем, көрпе жайылған еді. Ac жоқ, сөздің жиыны. Үлкен ұзын бөлменің жерге төселген орын-жайларына халық көп сыйды. Төрдегі орынды ар жақтың мешіттерінен келген Ғабдұлжаппар, Ғабдыразақ хазіреттер мен Ысқақ бай, Садық бай дейтін байбатшалар алыпты. Бер жақтың қазақ байларынан Сейсеке, Білеубай қажы да сол төрде отыр. Әшімқожа мен Ахметжан хазіреттер және де сол қатарға жайғасыпты.