Буря / Боран - Тахауи Ахтанов

Қызбен кездескенде сағаттың тілі қандай жүйрік. Екі-үш сағат кірпік қаққанша өтіп кетеді. Бірақ амал қанша Қасболат қыздың көзін ала беріп сағатына ұрланып көз тастап, қайтуға асығады. Кетер кезде Шәрипа ажырасуға қимайды. «Кешігіп қалдың ғой. Сөз болып жүрер» деп айтады да, орнынан қозғала бергенде қайтадан құшақтап сүйеді. Сөйтіп көтерілгеннен кейін де жарты сағаттан астам уақыт кетеді. Мауқы басылып, тояттап қалған Қасболат үйіне қарай асыға басып келе жатып, енді бір жеті жолықпасақ та болар» деген ойға тоқырайды. Бірақ арада күн аспай жатып қайтадан Шәрипаны көруге асық болады. Ал командировкада біраз жүріп қалса тіпті тағаты таусылады. Үйге келгенде ішкен асы бойына сіңбей, қайта-қайта елегзіп, бір нәрсесін жоғалтып алған адамдай орнынан тұрып, алақтай береді.

Бастапқы шақта Шәрипамен арасының болашағын түптеп ойлаған жоқ. Әйтеуір көңіл түскенсін аз күндік қызығынан құр қалғысы келмеді. Кейін суынармын, тыйылармын деген ойда болды. Оның үстіне Шәрипада «әйеліңді таста, маған қосыл» деген ниет тіпті жоқ сияқты. Тек Қасболаттың ықыласына ғана мәз. Әр кездескенін мейрамға балайды. Одан артыққа дәмеленетін емес. Осыған сенген Қасболат Шәрипамен арасын үзуге асықпады. Тек алақандай аудан орталығында көзге түсіп қалып өсегі жұртқа жайылып кетпесін деп қауіптенеді. Әзірге Сәбира да пәлендей еш нәрсені сезе қоймаған тәрізді. Әлде секем алса да сыр білдірмей ме... Сөйтіп «шикісі шығып баратса қоя салармын» деп жүргенде Шәрипаға әбден бойы үйреніп алды.

Сөйтіп жүріп шегінетін жерден өтіп кеткенін бір-ақ білді. Өзімен өзі алысып та көрді... Өз көңілін Шәрипадан айнытуға да күш салды. «Бірінші көрген еркегі мен емес қой. Тым тез берілді, түбі адал жар болып жарытпас» деп ашуланғысы келеді. Бірақ ашу орнына өзінің белгісіз күндесіне деген қызғаныш қоздайды. Өзін-өзі қанша азғырғанмен іші біледі. Шәрипа бұрын ешкімге бұлай беріліп көрген емес. Кейде, «менсіз таңы атпайтын еш нәрсесі жоқ қой. Соғыстан кейін жігіт тапшы боп тұрғанда менің орнымда басқа біреу болса да, әрине оның көңілі кеткен болар еді» деген жалтарғыш ой да келеді. Бірақ өзін қанша қайраса да түп көңілі оған сенбейді. Бұ да бассауғалаған қашқынның жалған сылтауы. Шәрипаныкі өмірде бір-ақ келетін үлкен махаббат екені хақ. Болашақ тағдырының қандай боларын кім білсін, мүмкін тұрмыс құрар, бірақ не де болса дәл осындай сезім балауса күйінде қайтып оралмайды оған. Қанша алысса да өзін өзі жеңе алмады. Бара-бара Шәрипасыз тұра алмайтын халге таянды.

Кенет Қасболаттың көзіндегі пердені біреу сыпырып алғандай. Бастапқы кезде Шәрипа сұлу емес, тым жақсы сүйкімді ғана қыз сияқты көрініп еді. Сұлулықтың өзі түсінбеген ішкі сыры бар екенін енді білді. Шәрипаның түрі бұдан өзгеше болса, тіпті бет бітімін әдемілеп сәл өзгертсе де... онда Қасболатты ынтықтырған ерекше бір сүйкімділігінен айрылып қалар еді. Терісі жұқа қара торы жүзі бір қарағанда әншейін-ақ сияқты көрінгенмен, көңілінің әр құбылысы сыртқа теуіп құлпырып шыға келеді. Бірден көз тартпайтын жұқалау қабағы да сырға толы. Қабағын түйіп, маңдайына әжім жүгірген кескіні — бірде ерке баланың өкпелегені сияқты сүйкімді болса, бірде айтылмай жатқан ішкі қасіретті аңғартады. Әдемі бидай өңді, сызылған қара қасты болса... Жоқ Шәрипаның осы сопақша бітімінде, жіңішке сұңғақ тұлғасында ерекше үйлесім, қайтып оралмас әсемдік бар. Тіпті бет бітіміне үйлеспейтін қалыңдау дөңгелек ерні құрғақ болса да бусанып тұратын сияқты... Басқа ерінді Қасболат сонша құшырланып сүйе алмас еді.