Дон Кихот І - Мигель де Сервантес

— Басқаға табылмаса табылмас, бірақ сеньор аудиторға орын қашан да табылады, — деп қарсылық білдірді салт аттының бірі.

Бұл сөздерді естіген бәйбіше абдырап қалды.

— Сеньор! — деді ол. — Әңгіме бізде бірде-бір кереуеттің жоқтығында боп тұр. Егер сеньор аудитордың өз төсек-орны болса, меніңше, ол кісіде төсек-орын болуға тиіс, онда төрлетіңіздер, күйеуіміз екеуіміз оған бөлмемізді босатып береміз.

— Бұған да шүкір, — деді малай.

Осы кезде күймеден бір адам түсті, киіміне қарап оның дәреже-мансабын бірден-ақ тап басып тануға болатын еді, өйткені жеңі қатпарлы ұзын-шұбақ мантиясы малайдың өтірік алдамағанын, мұның шын мәнінде де сот екенін аңғартып тұрған. Ол үстіне жол киімін киген он бес - он алты жастағы қызды қолынан жетектеп келе жатты, қыздың сондай сүйкімді, әсем де нәзіктігі сонша, жұрттың бәрі одан көз аудара алмай қалды, егер бекетте Доротея, Лусинда, Зораидалар жүрмесе, мұндай сұлу қызды айнала-маңайдан жолықтыру қиын-ау деп ойлап қалуға да болатын. Сол арада тұрған Дон Кихот аудитор мен қызға қарап былай деді:

— Мына қамал-сарайға ештеңеден қауіптенбей емін-еркін орналасуыңызға болады, мархабатты мырза. Рас, мұнда тарлау әрі қолайсыздау, бірақ бұл дүниеде әскери өнер мен оқымыстылықтың алдында ығыспайтын тарлық та, қолайсыздық та жоқ, әсіресе бұларға сұлулық жол басшылық һәм жетекшілік еткен кезде, соның ішінде әсіресе сіздің оқымыстылығыңызға мынадай айдай сұлу ару жол басшылық жасап келе жатқан кезде, өйткені мұндай аруды өткізіп жіберу үшін оның алдынан тек қамал-сарайдың қақпалары ғана аңқая ашылып қоймай, жартастар да қақ жарылып, таулар да орнынан ысырылып, күл-талқан боп күйреуге тиіс. Келіңіз, мархабатты мырза, кіріңіз мына жұмаққа, бұл жерден өзіңізбен бірге алып келген аспанға серік бола алатын жұлдызды да, күнді де таба аласыз: бұл арадан барынша жетілген әскери өнерді де, көрерге көз керек сұлулықты да жолықтырасыз.

Аң-таң болған аудитор оған тесірейе қарап қалды: Дон Кихоттың сөзі қалай таңғалдырса, түр-ұсқыны да оны соншалықты тандандырды; бұған нендей жауап қайтарарын білмей дебдіреп тұрған ол жанынан өтіп бара жатқан Лусинда, Доротея мен Зораиданы көріп тағы таңырқанды: бекетші әйелінен жаңа қонақтардың келгенін, қыздың керемет сұлу екенін естіген олар соны көру үшін және сәлемдесу үшін шыққан-ды, бірақ дәл осы мезетте дон Фернандо, Карденьо мен священник аудиторға айрықша достық пейілмен және мейлінше ізеттілікпен өз көмектерін ұсына бастаған болатын. Естіген-көргендері есін кетіріп, аңылжып қалған сеньор аудитор ақыры ішке кірді, міне, тап осы арада бекеттің сүйкімді тұрғындары сүйкімді қызбен сәлемдесті. Қалай болған күнде де, бұлардың бәрі де ақсүйек әулеттен шыққан адамдар екенін аудитор аңғармай қалған жоқ, алайда Дон Кихоттың бет-пішіні мен түр-сықпыты, сондай-ақ оның өзін-өзі ұстау мәнері көңілін алаңдата берді. Сол арада тұрғандар бір-біріне сыпайыгершілік ілтипат білдіре жүріп, бөлмені қарап шыққаннан кейін бұрынырақта қабылданған ұйғарым дұрыс екен деп тапты, анығырақ айтқанда: әйелдер меймандарға арналған, ілгеріде айтылып өткен бөлмеде қонып шығатын болды да, еркектер, құдды бір күзетшілік міндет атқаратындай, сенеде қала беретін болды. Қысқасы, аудитор қызына, — әлгі бойжеткен оның қызы екенін ескерте кеткен жөн, — басқа әйелдермен бір бөлмеде қонып шығуға кеңшілік етті, бұған қызы кереметтей қуанды, сөйтіп бекетші табыс еткен енсіздеу төсекті аудитор төсек-орнының жарты бөлегімен жалғап-құрап, әйелдер өздері ойлағаннан әлдеқайда жақсы жайғасты.