Дон Кихот І - Мигель де Сервантес

Бұл тарауда қашыр айдаушыға қатысты қызықты хикая баяндалады және бекетте болған басқа да алабөтен оқиғалар суреттеледі

Махаббаттың мұхитында мазасыз,

Шегі жоқ әрі тұңғиық терең,

Жетер сенім болмаса да портқа,

Теңізші сынды жүзіп-ақ келем.

Жол бастаушым — жарық жұлдыз,

Аймақты түгел бөлеген нұрға.

Көрмеген шығар шырақты ондай

Эней жолбасшысы Палинур да.

Беймәлім қайда апарары оның,

Тулаған теңізде лағып барам,

Күндіз-түні одан көз алмаймын,

Таңғалам әрі қорқып та қалам.

Біресе шектен тыс ұялшақтығың,

Біресе мінезің тәкаппар,

Тасалап оны кетеді көзден,

Жауын бұлтындай сан қатпар.

Беу, жарық жұлдыз, сенің сәулең

Жадыратар дәйім жанымды.

Көрінбесең қайтып егер де сен,

Айтамын мен де иманымды.

Осы сәт Доротеяға мынадай ғажап дауысты Клараның да тыңдағаны артық болмайды-ау деген ой келді, сөйткен соң бәйек боп оны оятуға кірісті де, оятып алғаннан кейін, былай деді:

— Ұйқыңды бұзғанымды айып етпе, кішкентай, мына әнді сенің де тыңдағаның жақсы болар еді, бәлкім мұндай керемет дауысты өміріңде енді қайтып естімессің де.

Клара оянды, бірақ ұйқылы-ояу халде отырып қапелімде ештеңенің мән-жайын ұға қоймады; Доротеядан қайталап сұрап, Доротея оған тағы бір мәрте айтқан кезде ғана құлақ тіге бастады; алайда ән сөзінің келесі екі жолын естір-естіместе-ақ, тұла бойын безгек ұстағандай түсініксіз діріл билеп, Доротеяны құшақтай алып, былай деп дауыстап жіберді:

— Аһ, қымбатты да сүйкімді сеньорам! Неге ғана ояттыңыз екен мені? Мына бейшара әншіні көрмеуім де, естімеуім де үшін көзім мен құлағымды тас бітеп тастағаны — тағдырдың дәл қазір өзіме көрсеткен ең үлкен жақсылығы болар еді.

— О не дегенің, кішкентай? Ол өзі әншейін қашыр айдаушы біреу дейді ғой.

— Ол бірнеше қожалықтың иесі, — деп қарсылық білдірді Клара, — оған қоса, жүрегімді жаулап алғаны сонша, ендігі жерде өзі тастап шығуға тілек білдірмесе жүрегім мәңгі-бақи соныкі боп қалмақ.

Жастығына қарамай қыздың соншалықты майпаздап әрі мәністеп сөйлейтініне таңырқанған Доротея оған былай деді:

— Айтқан сөзіңізден, сеньора Клара, жөнді ештеңе ұға алмай отырмын. Жүрек жайындағы, қожалық жайындағы және дауысы көңіліңізде қатты алаң туғызған мына әнші жайындағы сөзіңізді қалай түсінуге болады, анығырақ етіп айтсаңызшы. Алайда, дәл қазір ештеңе айтпай тұра тұрыңыз, әйтпесе сізді жұбатып әуреге түсерім кәміл, өйткені ән тыңдау ләззатынан айрылғым келмейді, оның үстіне бұл жаңа ән, жаңа әуен секілді.

— Мейлі, айтқысы келсе айта берсін, — деді Клара.

Сосын, әнді тыңдамау үшін, Доротеяны тағы да таң-тамаша қалдырып құлағын саусағымен тығындап алды, ал Доротея болса, әнге ынталана зейін аударып, мынадай сөздерді есінде сақтап қалды:

Үмітім менің! Арманыңа

Жетуге ұмтыл соқпақты жолмен бір ғайып,

Жалтақтама жан-жағыңа,

Жүрексініп, шыға келме сен тайып.

Шыдайды мықты жан бұған,

Ауыр жолда, әр адымды қауіп-қатер аңдыған.

Енжар болса егер адам,

Тойтармаса қасіреттің қилы-қилы шапқынын,

Тәуекел деп баспаса қадам,

Көре алмайды ол жеңістердің шаттығын:

Айқаста тартып алмаған,

Бақыт зая, жетуге оған бар күшіңді салмаған.

Махаббаттың, сірә да,

Іздеген адам жүлдесін оңай таппайды.

Тегіннен тегін сұрама,

Сыйлығын ол қазынадай асыл сақтайды.

О заманнан осындай өмір амалы:

Қиындықпен қол жеткізген нәрсе ғана бағалы.

Қайсарлық, тек сол ғана,

Болмайтынды болдыратын, жеткізетін жақсы атқа.

Қатса да сілем қорлана,

Түсіністік аңсаймын мен, жүздестірер мақсатқа.

Күтумен талай таң атты,

Жер бетінен табармын деп аспандағы жәннатты.