Дон Кихот І - Мигель де Сервантес

Осындай ескерту алғаннан кейін үндемегенді жөн көрдік. Біз сәл ғана ілгері өткенбіз, қарсы жолыққан кеме ық жағымызда қалған, кенет зеңбіректен дүркін-дүркін екі рет оқ атылды және бұлар, шамасы, шынжырлы доптар болса керек, өйткені алғашқы доп мачтамызды ортан белінен қиып жіберді де, мачта желкенімен бірге суға құлап түсті, ал ізін ала екінші зеңбіректен атылған доп фелюгамыздың ортасына түсіп, оны тесіп өтті, алайда басқа ешқандай зиян әкелген жоқ. Суға тоғытылар түріміз барын байқап, жан дауысымыз шығып айқайлап, батып бара жатқанымызды айтып жау кемесінен өзімізді құтқарып қалуын сұрадық. Сол арада олар желкендерін жинап, суға шлюпка түсірді де, оған мұздай қаруланған, білтесі тұтатылған аркебуз ұстаған он екі француз орналасып, бізге қарай бет алды. Онша көп еместігімізді, фелюганың суға кетіп бара жатқанын көрген олар бізді қайықтарына отырғызып алды, ал болған жайдың себебін әдепсіздік көрсетіп, өздеріне ешқандай жауап қайтармағандығымыздан деп түсіндірді. Діннен безген болса, Зораиданың асыл заттар салынған сандықшасын көтеріп алды да, ешкімге байқатпай теңізге тастап жіберді. Қысқасын айтқанда, бәріміз француздардың қолына түстік, білмек болғандарының бәрін егжей-тегжейлі сұрап алғаннан кейін, қас жауымыз екендерін дәлелдеп түгімізді қалдырмай тонады — тіпті Зораиданың аяғындағы каркаджиіне шейін сыпырып алды. Бірақ, Зораиданың осыған байланысты күйініші мені онша қозғаған жоқ, менің қайғым басқа болатын: оның осынау аса бай да сирек кездесетін қазынасына ие болған олар, мұның басқа бір, ешқандай баға жетпейтін және өзі айрықша қастерлейтін қазынасын да қолды қыла ма деген ой дегбірімді кетіріп еді. Алайда, бұл жарандардың күллі ой-аңсары оңай олжамен баюдың төңірегінен әрі аспайтын және ашкөз тойымсыздығы сонша, әжетіне жарайды деп ұйғарса үстіміздегі құл-құтанның жалба-жұлба киімдерін де шешіп алудан тайынбайтын. Сол арада олардың бәрімізді желкенге орап, суға лақтыруға ойы кетті, өйткені өздерін бретондықпыз деп атап испан айлақтарында сауда жасамақшы болатын, ал бізді тірі қалдырса, онда тонаушылық қылмыстары ашылып қалып, жазаға тартылар еді, бірақ аяулы Зораидамның әшекейлерін тонап алған әлгі капитан өзіне осынау олжаның өзі-ақ жеткілікті екенін, енді ешқандай испан айлағына бармайтынын, оның орнына түнде, немесе орайы қалай келетініне қарай, Гибралтар бұғазынан өтіп, өздері қарақшылық кәсіпке аттанған Ла Рошельге қайтып оралатынын айтты. Сол үшін олар бізге кемелеріндегі бір шлюпканы беретін болды, оған қоса жақын қалған жерге жетіп алуымызға қажетті нәрселермен жабдықтамақ болды және ертеңіне олар солай істеді де. Бұл кезде Испания жағалауы алыстан мен мұндалап та тұрған, соны көргенде бастан кешкен қайғы-қасіретіміздің бәрі тарс есімізден шықты, ешқашан ешқандай ауыртпалық тартпағандай сезіндік — еріксіз айрылған еркіндікпен қайта табысудың қуанышы керемет қой.