Дон Кихот ІІ - Мигель де Сервантес

— Өкінішті болғанда қандай! — деп іліп әкетті графиня. — Өкініштілігі сонша, онымен салыстырғанда шомыр бізге балдай тәтті, ал шіріген жеміс керемет дәмді көрінері хақ. Сонымен, королева дүние салды, әсте талып қалған жоқ, біз оны апарып жерледік, сөйтіп, бетін топырақпен жауып, қоштасу сөзімізді айтып үлгергеніміз сол еді, кенет (quіs talіa fando temperet a lacrymіs?)37 королева қабірінің үстінен ағаш атқа мінген Бәлеқұмар деген дәу пайда бола кетті, бұл — Майнцияның немере ағасы болатын, ол өзі әрі зұлым, әрі оған қоса сиқыршы еді; не керек, сөйтіп немере қарындасының өлімі үшін кек алуды және оспадарсыздығы үшін дон Шалдуарионы жазалауды көздеп, сондай-ақ Метонимияның ұятсыздығына деген күйініштен анау оларды сиқыршылық айла-амалдар арқылы тура сол моланың басында тұрған жерінде жадылап тастады: инфантаны — мыстан жасалған маймылға, дон Шалдуарионы — беймәлім металлдан жасалған қорқынышты қолтырауынға айналдырып жіберді, екеуінің ортасына металлдан құйылған бағана орнатты, сосын оған сириялық жазу таңбаларын түсірді, ал бұл жазбаларды әуелі кандайя тіліне, одан соң испан тіліне аударғанда мынадай мағына береді: “Айбынды ламанчалық менімен жекпе-жекке шықпайынша мына оспадарсыз ғашықтар да әу бастағы кескін-кейпін қайта таппайды, өйткені бұрын-соңды болмаған осынау шытырман оқиғаны жазмыш тек соның ғана дәріпті даңқына бұйыртып тұр”. Одан соң ол қынынан сала құлаш жалпақ наркескенін суырды, сосын мені шашымнан ұстап алды да, тамағымнан орып жіберіп, басымды кесіп тастауға оқталды. Зәрем зәр түбіне кетті, не дерімді де, не істерімді де білмей есім шықты, әйтсе де әупірімдеп өзіме-өзім келіп, діріл қаққан жалынышты дауыспен оған әр нәрсені бір айтып жалбарынғаным сонша, ақыр аяғында анау қатыгез үкімін өзгертті-ау. Сөйтіп, ол сарайдағы барлық дуэньяны, — қазір олар осы арада тұр, — қабірдің басына алып келуге әмір етті, одан соң айып-кінәмізді барынша дабырайта көрсетіп сөйлеп кетті: мінез-құлқымызды, сөлекет дағдымызды, одан да сөлекет арам пиғылымызды әшкереледі, менің кінәма бәрімізді ортақ қып шығарды, сосын бізге белгілеген өлім жазасын әрі ұятты, әрі үзілмес-тынбас өлімге айналмақшы ұзаққа созылатын өлім жазасымен ауыстыратынын мәлім етті. Ол сөзін аяқтаған бойда, сол қас-қағым сәтте-ақ, бет терімізден титімдей ұсақ қуыстар ашылып, оған иненің өткір ұшы қадалып жатқандай сезіндік. Қолымызды бетімізге апарып, қазір өздеріңіз куә болатын нәрсені таптық.

Осыны айтып Құсавана да, басқа дуэньялар да бетіндегі шілтерді кейін серпіп жіберді, сол арада бәрінде де: бірінде ақ сары, бірінде қара, бірінде аппақ, бірінде бурыл тартқан сақал бар екені көзге шалынды, бұл көрініс герцог пен герцогиняны қайран қалдырғандай, Дон Кихот пен Санчоны абыржытып тастағандай, қалғандарының бәрін есеңгіретіп жібергендей болды. Ал, Үшфальди әңгімесін әрмен жалғай берді: