Дон Кихот ІІ - Мигель де Сервантес

— Ендеше, мен бас тартам, — деп іліп әкетті Санчо, — сондықтан, бұл мәселеге байланысты сіз, мейірімді мырзам, өзімді де, балларымды да, әйелімді де қалай ебелектендірсеңіз де еріктісіз, өйткені олардың істеп жүрген ісі де, айтып жүрген сөзі де мұндай мадаққа әбден лайық, ал өзім құдайдан жалғыз-ақ тек солармен аман-есен қауыштырса екен, мына кешірілмес күнәдан, яғни атқосшының қатерлі қызметінен, құтқарса екен деп қана тілеймін, ал бұл іспен екінші мәрте айналысқан себебім, бір жолы өзім Сьерра Моренаның қақ төрінен тауып алған, ішінде жүз дукаты бар әмиянның мені еліктіріп, жолдан тайдырғаны болды, ал енді қазір шайтан дублон толы қапшықты көз алдымнан көлбеңдетіп жүр — біресе ана жерден, біресе мына жерден, ал кейде, бақсаң, ол жерден емес, басқа жерден елес береді, өзім оны шап беріп ұстап алғандай, кеудеме қысқандай, үйіме алып келгендей, телім сатып алғандай, оны жалға бергендей, сөйтіп ханзада құсап тұрып жатқандай болам да жүрем, осы жайында ой кешсем, өзім рыцарьдан гөрі нақұрысқа көбірек ұқсататын кемақыл қожайынымның қырсығынан тартып жүрген тауқыметімнің бәрі әрі жеңіл, әрі шыдай тұруға болатындай көрініп кетеді.

— “Қызғаныш ішті оттай күйдіреді” деген сөз де, міне, осындайдан шыққан ғой, — деп құлаққағыс етті басқа малай. — Ал енді нақұрыстар жайында әңгіме етер болсақ, онда менің мырзамнан асқан нақұрыс жер-әлемге әлі бітіп көрмеген шығар, “Басқаның қамын күйттесе есектен де күй кетеді” деген сөз де тап осындай жандар турасында айтылған. Өйткені, басқа бір рыцарьдың ақылға келуі үшін бұның өзі нәгүманға айналды ғой, енді қазір соны іздеп жер кезіп тентіреп жүр, ал оған жолыққан шақта оңбай таяқ жеп қалуы да ғажап емес.

— Біреуге ғашық болғаннан сау ма өзі?

— Қайдағы бір Касильдея Вандальская дегенге ғашық, — деп жауап қатты басқа малай, — ол өзі айтқанынан қайтпайтын, икемге көнбейтін әйел, ондай қасарыспа жер бетінде жоқ та шығар, бірақ қатал мінезбен қожайынымның тауын шаға алмайсың, оның құрсағында одан да өткен зұлымдық бас бағып жатыр және ұзамай жарыққа шығып та қалады.

— Тегіс жолдың да ойқы-шойқысы мен шоқалағы бар, — деп құлаққағыс етті Санчо, — жұрт бұршағын енді пісіріп жатқанда, менікі түсіруге дайын тұрады, кемеңгерге қарағанда кеңкелеске қолғабыс беретіндер мен қасына еретіндер көп болады. Өзің бақытсыз болсаң бақытсыз адамнан жолдас тап, сонда бұл дүниеде ғұмыр кешу де жеңілге түседі, деген сөз тегін айтылмаған, сіз, тілеуіңіз болғыр, маған жұбанышқа жарап тұрсыз: олай дейтінім, сіздің мырзаңыз да өзімдікі секілді жарымес боп шықты ғой.

— Жарымес болғанымен, жаужүрек, — деп қарсылық білдірді басқа малай, — әйтсе де, жарыместігі мен жаужүректігінен айлакерлігі басым.

— Ал, менікі ондай емес, — деп мәлім етті Санчо. — Айтайын дегенім, мырзамнан қара тырнақтай да айлакерлік табылмайды, аңқылдаған ақ көңіл, біреуге жаманшылық жасау дегенді білмейді, көздегені тек ізгілік қана, зұлымдық дегеннен мүлдем хабары жоқ, қазір тапа тал түс болса да бес жасар баланың өзі оны қазір қараңғы түн деп сендіре алады, міне осындай ақ жүректігі үшін оны жанымнан бетер жақсы көрем, сондықтан не қилы есалаңдығына қарамастан, қайтсем де оны тастап кете алмаймын.

— Қалай болған күнде де, достым әрі мархабатты мырзам, — деді Орман Рыцарының малайы, — соқырды соқыр жетектесе, екеуі де апанға құлайды. Екеуімізге ең жақсысы — қарышты қадаммен туған өңірге қарай тартқан, олай дейтінім, шытырман оқиғаның бәрі бірдей ойлағандай боп шыға бермейді.

Санчо мігір таппай түкірініп тұрған, түкірігінің түрі жабысқақ та біршама қою сияқты болатын, соны байқап қалған жанашыр орман атқосшысы:

— Біраз жайдың басын қайырдық, тіпті тамағымыз да құрғап кетті, оны жібітетін бір жақсы дәрмек бар менде — ердің қасында байлаулы тұр, одан артықты іздесеңіз де таппайсыз! — деді.