Путь Абая. Книга IV / Абай жолы. IV кітап - Мухтар Ауэзов / Мұхтар Әуезов

Ата ұлы емес, ашуланған қалың көпшілік, "Ел ұлы" болған қалың азамат шабуылы Оразбайдың аулын тас-талқан етті. Бұлар түс кезінде көп ауылдардың ортасында үйездеген Оразбайдың өзі мен балаларына біткен үш мың жылқыны "қиқу салып" түгел тиіп алды. Үш желіге байлаған жүзден аса құлындарды, желілерін борт-борт кесіп, тырым-тырақай қашырды. Үйлерді сабап, уықтарын сындырып, тыста жүрген еркек атаулыны сабап сойып, үйді-үйге қуып тықты. Бес жүз қол Оразбайдың ауылдарының үстінен дауылдан бетер, селден ауыр әлек салып, арлы-берлі өтті.

Оразбай мен оның әр үйде отырған балалары, бауыр, туыстары, қатын-қалаштары бас көрсету былай тұрсын, іннен-інге тығылды. Оразбайдың өзі де амалсыз титығы құрып, төсегіне жата қалғанда, оның шұнаңдаған жас тоқалы үстіне толып жатқан көрпе, жастықты үйе салып, жасырып қалды.

Осылайша ойда жоқтан көп жүректен атылып шыққан әділ ашу, қалың елді көптен бері қазаға ұшыратып жүрген қандыауыз қасқырды інінің аузында ойран салып, масқаралай жазалады.

Қол қимылы десе, анық қалың қолдың қимылы. Шабуыл десе, анық батыл шабуыл.

Оразбай бұрын жалғыз өзі көпке осындай қол қимылын, шабуылын жұмсап келсе, енді бүгін аты жоқ, аталы жау емес, бірақ одан әлдеқайда басым, жуанынан жуан, күштісінен күшті, тобынан сонағұрлым көп, анық асыл күш, жазалаушы шығып еді! Бұлбұрын көпті жылатқан болса, енді сол көп елден жиылған көптің өзі келіп, бұның малын шұбыртып, аулын шулатып, өзін жерге тыға қор етіп, кек алып кетті.

Дәл осы шақта Тоғалақтың, Сақтың, Жуантаяқтың Абралы, Наманай, Мүсірәлі, Байқұлақ, Қаражан сияқты байлары Сақ-Тоғалақтың жаңағы шабуылға қосылған азаматынан, тобынан, көп аулынан безе қашты. Оразбаймен біреулері құда, біреуі тамыр-тілектес, тағы біреулер талай арамдықта бірге жортқан жемтіктес болғандықтан, атсыз көптің әлегінен бастарын аулақтап, әдейі қашып, көшіп жатқан.

Міне осылай, Көшбикедегі былтыр Абай басына істелген қастықтан соң жылдан аса мезгіл өткенде, әдейі арнап уәде айтыспаса да, сол Абай үшін жаны күйген жұрт атаулы, қалың ел Оразбайдай жауыздан осылайша өзінің ашулы кегін алды.

2

Бүгін түс ауа Базаралының аулына бір жұмыспен барған Дәрмен қайтып келіп еді. Базаралы мен Әбді Тоғалақта болған оқиғаның бәрін дастан етіп, айтып беріпті. Дәрмен Абай мен Баймағамбетке, Мұқаға сол жайды, өзі әсіресе сүйсіне түсіп, үлкен бір ырзалықпен әңгімелеп берген. Болған жайдың бәрін баяндап келіп, Базаралы бұған өз әңгімесінің соңында өзгеше бір сөздер айтты. Дәрмен соны жақсы ұғып, жадына сақтаған қалпында Абайға қарап отырып, бұлжытпай айтып берді. Базаралының сондағы сөзі:

– Тау басында мен тұрып қалып, бес жүз кісі жер сілкінтіп, дүрілдетіп "Сақ-Тоғалақтап", "Кек үшін!", "Намыс үшін!", "Ер үшін!", "Абай үшін!", "Азамат үшін!" – деп ұран, сүрен салып жөнелгенде, төбем көкке бір жетті! Шаңды шабуыл жалғыз көзді жалмауыздың өзіне беттеп жөнелгенде, "өз өмірімде тағы мұндай қызық шақ, асыл дәурен көрмесем де арманым жоқ" дедім. Талайдағы кірбеңім кетіп, көңілім түлеп өскендей болды! Былтырдан бері қапа мен құстадан шау болып, шөгіп қалып ем. Енді не керек, тау басына қанат қақпай, бірақ серпіп қалқып шыққандай болдым!.. "Базаралы енді өлсе, арманы жоқ! Сойылды сілтегенде үлкен сұмның өзіне, ең үлкен сұмдықтың басына соға сілтеді!" – деп қайттым. Бұндай күнді көре беруге енді жазбаған да болар! Ауруым асқындап бара жатса да, арманымнан бір шықтым! Сыр айтысар ағайын, Базаралы бүгін өлсе де, артындағы досына айтып кетер арызы осы ғана! – депті.

Бұл сөздерде талай сыр, талай елдік, азаматтық, қасиет бар. Намыс пен зор адамгершілік, өр сана байқалушы еді.

Баймағамбет пен Мұқа таңдай қағып, бас шайқасып, Базаралыға соншалық алғыс арнаған көңілмен мақтау айтысты. Дәрмен де өткір көзі от шашып, жайнай түсіп, бір күліп, бір түйіледі. Соншалық қанаттанып, көтеріліп отыр. Қуаныш әкелгендей, ем болар дауаны айтқандай Абай жүзіне қарай беріп еді.