Узкая, скользкая дорога / Тар жол, тайғақ кешу - Сакен Сейфуллин / Сәкен Сейфуллин

Біз жылдам Хафиздың науқастанып сандырақтап отырғанын айтып, офицерді тоқтаттық. Офицер тоқтап, қылышын қынабына салған соң, Хафиз енді офицерге жалынды:

— Сен адам баласысың ғой, бір оғыңды аямай, мені қазір атып таста, мені енді қинамай бір-ақ атып таста! —деп жалынды. Біраздан соң офицер кетті. Біз Хафизды көп уақыт ұстап отырдық. Таңға таянғанда ғана Хафиз басылды. Бірақ есі жоқ тәрізді. Адамға сөз қатпай сұлық жатып еді, жаңа ғана сүйеп тысқа алып шықтық,—деді.

Біздің вагондағы жолдастардың көбі үндемей тамсанып отырды.

— Омбыдан шыққанда ештеңе әңгіме қылған жоқ па едіңдер?— деді біреуі.

Панкратов:

— Сөйлесіп едік біраз, — деді.

— Не сөйлесіп едіңдер? — дедік.

— Сөйлескенде, енді бізді атады ғой. Не атаман Семеновқа апарады, не атаман Анненковке апарады. Қайсысына апарса да, енді бәріміздің саудамыз біткені ғой десіп отырып, жолдастар әңгімені қойып отырған еді, — деді.

Кейбір жолдастар бастарын шайқап, төмен қарап:

—Иә, рас енді!.. Шыдай алмаған ғой, бейшара! — десті.

Кей жолдастар тұнжырап, үндемеген бойларымен отырды...

Тұнжыраған қалың ақ қарды сызып, поезд Күншығыс-Сібірге қарай дүрсілдеп жүгіре берді, жүгіре берді. Таусылмайтын тәрізді жүріс. Ұшы-қиыры жоқ қаптаған қайыңды мидай дала. Даланы қаптаған қалың ақ қар. Қайыңдардың орта белінен жоғарғы жағы ғана қардың үстінде... Күн әлі қарлы борасын. Қар түтеткен желмен шулап ызыңдаған, теңселген қайыңдар заулап өлімге қарсы тайсалмай кетіп бара жатқан поезға «Қош болыңдар! Қош болыңдар!» дегендей бастарын иеді.

Сөйтіп, Сібірдің ұлы темір жолымен заулап, Күншығысқа қарай соғып шапқылап поезд жүре берді... Жүре берді...

Вагонның халі Омбыдағыдан да ауырланды. Вагондарды жабады да қояды. Нанды екі-үш күнде бір ғана береді. Берген наны жан басына күніне бір ширек қадақтай ғана болады. Судың өзін жеткіліксіз қылып береді. Отынды темір жол бойындағы паровоздардан аламыз. Отынды паровоздағы машинашылар аямайды. Вагонға отынды бір алғанда көбірек қамтып алып қойып, пешті жағып отырамыз. Отынымыз көбінесе тас көмір болатын болды. Уақ тас көмір. Тас көмірдің қоқымы мен күлін вагон астының көлкіген суын құрғатуға төсейміз. Пеш сөніп, вагон суыған кезде, төсеген күл мен тас көмір қоқымы сумен араласып, мұзды тоң болып қатып қалады. Пеш жанып, қып-қызыл болып, вагон қызған кезде, тас көмір топырағы мен күл араласқан мұз қайта ериді. Қып-қызыл болып қызған пешке қыздырынып отырамыз. Аш адамға от та қуат. Отқа қыздырынып отырған, ашыққан адам кеуіп, шөлдемпаз болады. Тез шөлдейміз. Сусап кебеміз. Тоқтаған жерлерде вагонның есігін қағып су сұраймыз, конвой солдаттар кемеліне келмей су бермейді...

Тұтқындардың көздері үңірейді.

Бірте-бірте солып кепкен денеге жұқа қайыстай болып тері жабысты. Қол мен бетке су тимейтін болды. Таңертең дүзге отыруға вагоннан түсірген кезде ғана жолдастар асығып, сасып, бет-қолдарын қармен ысып жуады. Тас көмірдің топырағы басып, қап-қара көмірдей болған бет қармен ысқан соң, азырақ аламыштанып, қоңырқайланады. Тас көмірдің топырағы қап-қара қылып бет-ауызды басатыны: жолдастардың бәрі пештің айналасында отырады. Көбі пештің айналасына, жерге жатады. Сәкі тақтайлардың көбін отқа жаққамыз. Жалғыз-ақ аурулар, әлсіздер жататын тақтайларды ғана қалдырғамыз. Аурулар көбейді. Екі вагонда да аурулар көп. Әсіресе біздің вагонда көп. Біздің вагонда Дризге нашар. Бәріміз де жұмылып, алдымен су мен нанды сол ауруларға сақтап береміз...

Поезд дүрсілдеп зырлап келеді... Қараңғы түн еді. Жолдастардың көбі бүрісіп жатыр. Түн ортасы кезі еді. Пештегі толған тас көмір қып-қызыл болып жанады. Пештің алдында Шафран мен Катченко, Ананченко, Котов — төртеуі отыр еді. Төртеуінің де түстері суық. Күбір-күбір әңгімелеседі. Мен де пештің қасына келіп отырдым.

Шафран:

— Бәрімізді барған жерде енді тегіс атады немесе өстіп вагонда қырады. Әйтеуір енді аман қалу жоқ, — деді.

Аналар соны айтты: