Правда и легенда / Ақиқат пен аңыз - Азильхан Нуршаиков / Әзілхан Нұршайықов

Тек Бауыржан Момышұлымен ақырғы тоқтамға келгеннен кейін ғана Александр Бек кітап қолжазбасын баспасөз бетіне ұсынады.

Содан кейінгі редакциялық және басқа да өзгертулер де мүмкіндігінше Бауыржан Момышұлымен келісіледі. Сонымен бірге біз болашақ үшін негізгі дана деп тек екеу ара келісілген қолжазбаны ғана (одан кейін ешқандай өзгерту, түзету енгізілмейтін) санаймыз. Оның бір данасы КазФан-да (Ғылым академияның қазақ филиалында), Бауыржан Момышұлының өзге материалдарымен бірге оригинал есебінде сейфте сақталады. Ол документтерді, егер Бауыржан Момышұлы қалдырған өсиетті орындайтын болса, Александр Бек еркін пайдаланатын болды.

5. Кітапты қазақ тілінде шығару үшін Бауыржан Момышұлының басшылығымен қазақ жазушыларының А. Бектің қолжазбасына өзгертулер, қосымшалар енгізуіне, сөйтіп оны Бауыржан Момышұлының қазақ және орыс тілдеріндегі басқа материалдары (очерктер, әңгімелер, мақалалар, өлеңдер, әскери жазбалар және басқалар) сияқты алғы нұсқа ретінде пайдаланып, мейлінше қайта жөндеулеріне болады.

Егер мұндай жөндеулер кітап текстінің 50 процентінен арса, онда мұқабаға жаңа автордың (немесе авторлардың, қазақ жазушыларының) аты қойылып, автордың атынан кейін: «Александр Бектің кітабы және Бауыржан Момышұлының материалдары бойынша» деген сөздер жазылады.

Егер ондай жөндеулер кітап текстінің 50 процентінен аз болса, онда кітаптың авторы болып Александр Бектің өзі қалады, бірақ кітап бетінде: «Қазақ тіліндегі басылымын өңдеген пәленше» деген жазу тұрады.

Бұл мәселені реттеуді Александр Бек Бауыржан Момышұлының еркіне береді, ал Бауыржан Момышұлы аудармаға және жөндеу жұмысына жетекші болуға міндеттенеді.

Александр Бектің кітаптың орыс тіліндегі келесі басылымдарында, алғы сөзде атап көрсете отырып, қазақша басылымынан қалаған жерін алып қосуына қақысы бар.

6. Бұл шарт 1942 жылдың март-апрелінде майданда жасалды, 1944 жылдың 18 декабрінде Москвада қағазға түсірілді.

АЛЕКСАНДР БЕК БАУЫРЖАН МОМЫШҰЛЫ

Мен шартты көшіріп бола берген кезде бөлмеге Бауыржан кірді.

— Кәріліктің қақпанына түсті деген осы екен, қарағым, — деді ол маған мұң шаққандай болып. — Ішіме ып-ыстық күншуақ орнап, өзімнен өзім күлімсіреп, көңілденіп жүретін жастық шағым жеткізбей зымырап, алыстап барады. Бұрын оны жылдар өтсе де аңғармайтын едім. Қазір соны күн сайын көріп, сағат сайын сезетін болдым. Көргенмен, сезгенмен қайран жоқ. Жарқ-жұрқ етіп алыстап бара жатқан жастық шағың айқай салсақ да аялдайтын, артына қайрылып қарайтын емес.

Мен жазуымды тоқтатып, оның айтып келе жатқан сөзіне құлақ салып қалған едім. Бауыржан соны аңғарды да, дереу сөзін доғарды. Содан соң төсегіне жайғасты да, менің көшіріп болуымды тосып, үнсіз отырып қалды.

— Болдың ба?

— Болдым, Бауке.

— Болсаң оқып шық!

— Жаңа, көшірер алдында бір рет оқып алғанмын, — дедім мен енді оны қайта оқып уақыт кетірмейін деп ойлап.

— Сенің не көшіріп алғаныңды менің білуім керек емес пе? — деді ол маған зейілдене үн қатып.

Бауыржанның шартты менің қаншалықты дұрыс көшіріп алғанымды тексергісі келіп отырғанын енді аңғардым да, оны басынан аяғына дейін жайлап оқып шықтым.

— Енді түсінікті ме?

— Түсінікті.

— Бұл шартты Бек екеуіміз «Волоколамск тасжолының» алғашқы екі повесі біріктіріліп, 1945 жылы шығар алдында жасадық. Кітап шыққаннан кейін жазушы Бектің еңбегіне лайықты баға берілді. Отставкаға шыққаннан кейін қолыма қалам алып, өзім жазуға кірістім. Осыдан соң біраздан кейін, 1958 жылы, қазақ әдебиетінің Москвада өтетін онкүндігінің қарсаңында, менің «За нами Москва» кітабым жарыққа шықты. Жоғарыда Бекке рақмет, ол менің жазушылық жолына түсуіме түрткі болды дегенімнің мәнісі осы, қарағым.

Х