Дон Кихот І - Мигель де Сервантес

— Кешір, достым, — деді Дон Кихот, — бірақ сөзіңді бөлгенімнің себебі, ағаш пен шөңгенің арасында бірқыдыру айырмашылық бар. Ал, жалпы, ескертуің орынды-ақ, кейбір ағаштың қандай қариядан да ұзақ ғұмыр кешетіні рас. Әңгімеңді айта бер, енді саған бөгет жасамаймын.

— Сөйтіп, мархабатты мырзам, — деп ешкі бақташы қайта сөйлеп кетті, — деревнямызда Гильермо есімді бір шаруа болған: ол Хризостомның әкесінен де бай болатын және шамадан тыс шылқыған дәулетке қоса құдай оған бір қыз берген-ді, ал қыздың шешесі, біздің өңірдегі аса қадірменді әйел еді, босану үстінде қайтыс болған-ды. Дәл қазір де көз алдымда: жанары аспандағы жұлдыздай ұшқын шашып тұратын. Ал, ең бастысы, үй шаруасына керемет ұсынақты еді, кедей-кепшікке қарасып тұратын, сондықтан, менің ойымша, қазір жаны жұмақтағы жақсы орынға жайғасқан да болар. Осындай мейірбан сыңарынан айрылған Гильермо қайғыдан оңала алмай көз жұмды да, қызын, өндірдей жас әрі асқан бай Марселаны, немере ағасы, біздің деревнядағы священник асырап алды. Бұл қыздың сұлулығы шешесін еріксіз еске салатын, ол кісі аса көрікті адам болғанымен, өсе келе Марсела одан да асып түсетіндей көрінетін. Сөйтіп, қыз он төрт - он беске толғанда келбетіне көз жіберген жанның бәрі оны осыншалықты үріп ауызға салғандай әдемі етіп жаратқан құдайдың құдіретіне таңдай қағатын болды, ал көпшілігі естен тана ғашық боп жатты. Немере ағасы оны қия бастырмай, қатаң талап қойып, басқан ізін бағып отырды, сөйте тұрса да бұл қыз асқан сұлулығымен және шексіз байлығымен жалғыз біздің селоға ғана емес, жүз мильдей жердегі айнала-маңайға да кеңінен мәшһүр болып, жігіттің не бір жампозы оны айттырмаққа талаптанып немере ағасының мазасын ала бастады. Жасы жетіп отырғандықтан Марселаны күйеуге беруге немере ағасы, шынайы христиан ретінде, өз басы онша қарсы да емес-ті, алайда, кішкене кідіре тұрғанды қош көрген, — оның себебі, әсте де қыздың дүние-мүлкіне неғұрлым ұзақ уақыт қамқорлық жасаса, одан соғұрлым көбірек түсетін пайда мен табыс емес, қыздың бұған әлі келісім бере қоймағаны еді. Арыммен ант етейін, осынау қадірменді дін қызметшісі жайында түрлі бас қосулардың бәрінде де тап осылай делінді, ал енді сіздің, сеньор саяхатшы, біздің бұл қуысты мекендейтіндердің кімнің де болсын басына су құйып, абыройын айрандай төге алатынын біліп қойғаныңыз артық етпес деп ойлаймын, сондай-ақ, бұл сөзіме кәміл сенуіңізге болады, егер шіркеуге келіп тауап етушілер, әсіресе деревня тұрғындары, священник жайында жақсы лебіз білдіріп жатса, онда оның шынымен-ақ жақсы адам болғаны.

— Бұл рас, — деп қоштап қойды оны Дон Кихот, — бірақ сенен әрмен жалғастыруыңды сұрағым келіп отыр, өйткені әңгімең қызықты екен, оның үстіне сен, қадірменді Педро, әңгімені аса шебер айтатын адам екенсің.