Дон Кихот ІІ - Мигель де Сервантес

Бірақ, осы арада басында тәжі, қолында асатаяғы бар басқа бір кейіпкер жүз көрсетеді: бұл — император Ұлы Карл, Мелисендраның жалған әкесі; күйеу баласының түк ештеңе бітірмей, қамсыз-мұңсыз жүргеніне ашуланып, оған ұрса бастайды. Оның қалай қызбаланып, зығырданы қайнап тұрғанына көңіл аударыңыздар: тіпті қазір оны асатаяқпен бастан қойып жібереді-ау деп те ойлап қалуға болады, ал кейбір қаламгерлер ол күйеу баласын шынымен де сілейтіп салған деп жазады. Зайыбын құтқарып алуға әрекет жасамаса, қара бет болатынын айтып, ол күйеу баласын біраз жерге апарыпты; сосын, ақыр соңында, былай депті-міс:

Айтарым осы, ендігісін өзің біл.

Қазір міне, мырзалар, көріп отырсыздар, император дон Гайферосқа сыртын беріп, бұрылып кетіп бара жатыр; енді қараңыздар: дон Гайферостың қаны басына шапшып, ызаланғаннан тақтаны да, дойбыны да шашып жіберіп, қару-жарағын алып келуге әмір етеді, сосын немере ағасы Роландтан Дюрандаль семсерін уақытша бере тұруын сұрайды, бірақ Роландтың бергісі келмейді, оның орнына сапар тауқыметін дон Гайфероспен бірге көруге тілек білдіреді, алайда батыр жігіт қатты ашуланып оның көмегінен бас тартады: тіпті жеті қат жердің астында жатсын мейлі, зайыбымды жалғыз барып-ақ құтқара алам, дейді ол. Енді, мырзалар, әне бір мұнараға көз салыңыздар; бұл Сарагосадағы қазір Альхаферия деген атпен мәлім қамал-сарайдың бір мұнарасы болса керек, ал балконда тұрған, маврларша киінген ханым, — айдай сұлу Мелисендраның тап өзі; сол жерден ол Францияға қарай бастайтын жолға жиі-жиі қарағыштайды, Парижді, жұбайын еске алады, тұтқында отырған ол өзін-өзі осылайша жұбатады. Ал енді қазір көз алдарыңызда — жан шошырлық деуге болатындай жаңа жағдаят. Мына бір маврды көріп тұрсыздар ма? Міне, ол дыбыс шығармауға тырысып ұрлана басып, Мелисендраға арт жағынан үн-түнсіз жақындап келе жатыр. Ал, енді қазір оның қызды тұп-тура ернінен сүйіп жатқанын, қыздың қолма-қол түкірініп, аппақ көйлегінің жеңімен ернін сүрткіштеп, назаланып, мына қаскүнемдікке бейне бір сол кінәлідей күйініп, әп-әдемі шашын жұлып жатқанына назар аударыңыздар. Енді ана галереяда тұрған маңғаз маврға қараңыздар: бұл — Сансуэнье королі Марсилий; ол маврдың оспадарсыздығына куә болған-ды, сөйтіп, әлгі мавр өзінің туысы әрі жақын адамы екеніне қарамай, оны дереу тұтқындап, екі жүз шыбық дүре салуға, сосын оны

Приставтары алдында,

Жасауылдары соңында,

қаланың орталық көшелерімен алып жүруге әмір етеді.

Қараңыздар: міне, үкімді орындауға кіріскелі де жатыр, ал қылмыс болса осы қазір ғана жасалған еді. Мұның себебі, бізден айырмасы, маврлар тергеу аяқталғанша қамауда ұстау дегенді де, айыптау қорытындысының көшірмесін беру дегенді де білмейді.

— Балақай, балақай! — деп айқайлап жіберді Дон Кихот сол арада. — Хикаяңды тура жолмен тіке тартып баяндай бер, бұралаңы мен көлденеңіне қарай қисайма. Ақиқатты жарыққа алып шығуға жәрдемдесетін тергеу мен тексеру тәсілдері жетіп артылады.

Осы кез сахнаның сыртынан маэсе Педроның да дауысы естілді:

— Бала! Араласпайтын нәрсеге араласып нең бар және мына сеньордың айтқанын тыңда, — сонда бәрі ойдағыдай болады. Өз әуеніңнен жаңылма, оған басқа әуенді қосақтауға әуестенбе, қай жер жіңішке болса, сол жерден үзілетінін ұмытпа.

— Жарайды, — деп балақан сөзін әрмен жалғады: — Әне, анау гаскондық плащ киген салт атты — дон Гайферос деген сол, ал мынау оның зайыбы: өзіне ғашық маврдың оспадарсыз қылығы үшін өш алған оның жүзі жарқын, қабағында кірбің жоқ, міне балконға шығып, сол жерден өзі әлдебір жиһанкез деп ойлап қалған ғашық жарымен сөйлесіп тұр; сөйтіп оған баршаға мәлім романста келтірілетін сөздермен, мысалға:

Француз еліне бара қалсаңыз егер

Гайферос жайында сұраңызшы,