Дон Кихот ІІ - Мигель де Сервантес

Ал, енді мейірбан Санчоны жөнімен қоя бер, құрметті оқырман, және оған сәт сапар тіле, — жаңа қызметінде оның өзін қалай ұстағанын білген кезіңде сен әлі талай рақаттана күлетін боласың, ал әзірше сол күні түнде оның қожайыны қандай кепке тап болғанын біл: ішек-сілең қата күле қоймасаң да, құрығанда, мартышка құсап тісіңді ақситарың хақ, өйткені Дон Кихоттың бастан кешкен бұл жағдайы тек таңырқауға немесе күлуге ғана лайық. Тоқ етерін айтқанда, хикаяда одан әрі былай делінеді: Санчо аттанып кеткен бойда-ақ Дон Кихоттың жалғыздықтан көңілі жабырқап сала берді, егер ықтияры болса, Санчоның қызметке тағайындалуы жайындағы бұйрықтың күшін жойып, оны губернаторлықтан айырар еді. Оның көңілі пәс екенін герцогиня байқап қалып, себебін сұрады; егер Санчодан қол үзіп қалғандығынан қапалы болса, қамал-сарайда қызметшілер, дуэньялар мен күтуші қыздардың көп екенін, олар мұның кез-келген тілегін орындайтынын айтты.

— Санчоның жоқтығын сезініп тұрғаным рас, сеньора, — деп жауап қатты Дон Кихот, — бірақ мұңға батуымның негізгі себебі басқада; маған жасап жатқан сансыз көп жақсылығыңызды өзіме деген құрметіңіздің белгісі ретінде қабылдаймын және солай бағалаймын да, ал енді басқадай мәселелерге келсек, жатын бөлмемде өзіме өзім қызмет көрсетуіме рұқсат етуіңізді және келісім беруіңізді сұраймын.

— Әуре боп неғыласыз, сеньор Дон Кихот, — деді герцогиня, — сізге гүлдей әсем төрт қыз қызмет көрсететін болады.

— Маған олар гүл сияқты емес, жүректі жаралайтын тікенек секілді боп көрінеді, — деп наразылық білдірді Дон Кихот. — Олар да, солар секілді басқа біреулер де, жатын бөлмеме ешқашан ешқандай себеппен кіре алмайды. Егерде, жоғары мәртебелім, бұған лайықты болмағаныма қарамай, басыма бар жақсылықты үйіп-төге бергіңіз келсе, маған есігімді жауып алып өзіме өзім күтім жасап, қызмет көрсетуіме рұқсат етіңіз, құштарлығым мен пәктігімнің екі арасына тас қабырға тұрғызуға рұқсат етіңіз, — өзіме көрсетіп жатқан осынау ізеттілігіңіздің салдарынан қалыптасқан дағдыма сатқындық жасағым келмейді. Қысқасы, өзімді біреудің шешіндіруіне келісім бергенше, киімшең ұйқтағаным жақсы.

— О не дегеніңіз, о не дегеніңіз, сеньор Дон Кихот! — деді герцогиня. — Ант етейін сізге, жатын бөлмеңізге қыз түгіл, шыбын кірмейтін болады: сеньор Дон Кихоттың сыпайылығын сыйламайтындай теріс тәрбие көрген адам емеспін, — менің түсінігімше, өзіңізге тән көптеген ізгі қасиеттің ішінде, әсіресе пәктігіңіз сізге айрықша жарасады. Өз ықтиярыңыз бойынша және қашан, қай кезде зауқыңыз соқса, сонда, оңаша отырып шешінуіңізге де, киінуіңізге де еріктісіз, — ешкім сізге бөгет жасамайды: есікті кілттеп алып ұйқтайтындарға және әлдебір табиғи мұқтаждығы оны ашуға мәжбүр еткенін жақтырмайтындарға қажет боп қалатын сауыттарды да өз бөлмеңізден табасыз. Атақты Дульсинея Тобосская мың ғасыр жасағай, даңқы күллі әлемге жайылғай, өйткені ол өзіне мынадай көзсіз батыр, мынадай пәк рыцарь ғашық болу құрметіне ие болды ғой, сондай-ақ осынау сеньорамыздың ғажайып сұлулығына әлем қайтадан сұқтана қарап, сүйсінуі үшін губернаторымыз Санчо Пансаның өзін-өзі шықпыртуды тезірек тәмамдауына жарылқаушы жаратқан иеміз қамқор болғай!

Дон Кихот бұған былай деп жауап қатты:

— Сөзіңізді тыңдап отырған адам оны кімнің айтып тұрғанын бірден білер еді, өйткені ізгі ниетті сеньораның аузынан нашар сөз шықпауға тиіс және сіздің, жоғары мәртебелім, мақтауыңыз Дульсинеяға әлемнің ең ділмар шешендерінің дәріптеуінен де гөрі көбірек бақыт пен даңқ әкеледі.

— Бопты онда, сеньор Дон Кихот, — деді герцогиня, — ал енді қазір кешкі асқа барайық: герцог бізді күтіп те қалған шығар. Барып тамақ ішейік, мейірбан мырза, сосын ертерек жатып ұйқтауыңызға болады: Кандайяға жасаған кешегі саяхатыңыз әжептәуір ұзаққа созылды ғой, шамасы шаршаңқырап та қалған шығарсыз.