Дон Кихот ІІ - Мигель де Сервантес

Одан соң Дон Кихот бакалаврдан ақындық дарыны болса қолғабыс етіп жіберуін: өзі жуырда қол үзгелі тұрған сеньора Дульсинея Тобосскаяға арнап, әр жолы есімінің бір әрпінен басталатын, сөйтіп ақыр аяғында бастапқы әріптердің бәрін қосқанда: Тобосолық Дульсинея боп оқылатын бір өлең жазып беруін өтінді. Бакалавр өзінің атақты испан ақындарының қатарына жатпайтынын, естуінше, олардың саны бар-жоғы үш жарым ғана адам екенін, алайда әлгіндей өлеңді кешіктірмей шығарып беретінін айтты; расында мұндай өлеңді жазу өзіне әжептәуір қиындық келтіретінін, себебі тапсырылып отырған есім он сегіз әріптен тұратынын еске салып, егер төрт жолдық шумақтан тұратын өлең жазса, онда екі жол артылып қалатынын, егер бес жолдан тұратын, әлгі десима немесе редондилья дейтін өлең түрімен төрт шумақ жазса, онда екі жол кем боп шығатынын құлаққағыс етті, әйтсе де, соған қарамастан, бір амалын тауып басы артық екі әріпті жұтып жіберіп, төрт жолдан тұратын төрт шумаққа Тобосолық Дульсинея есімін енгізуге уәде берді.

— Қайткен күнде де дәп осындай боп шығу жағын қарастырыңыз, — деді Дон Кихот, — есімі анық та айқын көрсетілмесе өлеңнің өзіне арналғанына әлемдегі ешбір әйел сенбейді.

Олар осыған бәтуаласты, ал Дон Кихот бір аптадан соң аттанатын болды. Осынау ізгі ниетті де батыл бастамасына ешкім кедергі келтірмеуі үшін Дон Кихот мұны жан баласына білдірмей құпияда ұстайтынына, соның ішінде әсіресе священник пен маэсе Николасқа, сондай-ақ жиен қарындасы мен күтуші әйеліне ләм деп тіс жармайтынына бакалаврдан уәде алды. Карраско уәде етті. Бұдан кейін, Дон Кихотпен қоштасып тұрған кезінде, бакалавр одан сәтті-сәтсіз қадамдары жайында реті келгенде өзіне хабарлап тұруды өтінді; сол арада олар қош айтысты, ал Санчо сапарға дайындалмаққа үйіне кетті.

Ү тарау

Санчо Панса мен жұбайы Тереса Пансаның қызық пен шыжыққа толы екеуара әңгімесі жайында, сонымен қабат өзіміз ықыласпен атап өтетін басқа да оқиғалар жөнінде

Бесінші тарауға жеткен осы хикаяның аудармашысы бұл тарау, өз пікірінше, ойдан шығарылған деп мәлім етеді, өйткені мұнда Санчо Панса келтелеу ақылының қарымы жете қоймайтын тілмен сөйлейді және өзі мүлдем бейхабар болуға тиісті нәрселердің егжейі-тегжейін әңгімелейді; алайда міндетіне алған қызметін орындау үшін аудармашы оны тәржімалап шыққанды жөн көрді; сөйтіп, ол жұмысын әрмен жалғайды.

Санчо үйіне айрықша зор қуаныш үстінде, өте көңілді оралды, оның осынау масайраған көңіл-күйін арбалет оғы жетер жерден-ақ сезіп қалған әйелі одан:

— Ау, саған не болған, достым Санчо? Неге сонша көңілдісің? — деп сұрауға мәжбүр болды.

Ал Санчо оған:

— Шешесі-ау, құдай қарасса, бұлайша шаттанбай-ақ қояр едім ғой, — деп жауап қатты.

— Түсіне алмай тұрмын сені, әкесі, — деді әйелі, — бүй дегенде не айтқың келгеніне ақылым жетпейді: құдай қарасса, бұлайша шаттанбай-ақ қояр едім дейсің, мен өзім надан әйелмін, әйтсе де жан рақатын таппайтынына адамның қалайша ырза болатыны көңіліме қонбайды.

— Бері қара, Тереса, — деді Санчо, — мәз боп тұрған себебім: қожайыным Дон Кихотқа қайтадан қызмет етуді ұйғардым, ол шытырман оқиға іздеу үшін үшінші мәрте сапарға шықпақшы, мен тағы да онымен бірге аттанам — бұған мені мұқтаждық пен үкілі үміт қоса-қабат итермелеп тұр: кім біледі, бәлкім, ана жұмсалып кеткен тиын-тебеннің өтеміне ғайыптан тайып тағы да жүз эскудо тауып алармын, әйткенмен, екінші жағынан, өзің мен балалардан қол үзіп кететінім де жаныма батады, ал егер құдай ақ-адал нанымды жан аяғы баспаған жапан түз бен жол айырықтарында тентіремей-ақ осы отырған жерімде онша бір әуре-сарсаңсыз тауып жеуіме қарасқан болса, — құдай үшін бұл қиын шаруа емес қой, зауқы соқса болды, — шаттығымның мәнісі мүлдем басқа болар еді, әйтпесе қазір бұған өзіңнен қол үзудің күйініші араласып мазамды алып тұр емес пе. Құдай қарасса, бұлайша шаттанбай-ақ қояр едім, деген сөзімнің дұрыстығын енді өзің де мойындарсың.