Дон Кихот ІІ - Мигель де Сервантес

— Тұра тұрыңыз, сеньор кавальеро, торды үзбей-ақ қойыңыз, — біз оны бұл араға сізге кедергі жасау үшін емес, тек көңіл көтеру үшін ғана жайғанбыз; ол неғылған көңіл көтеру және сендер кімсіңдер дейтін сұрақ қоярыңызды алдын-ала біліп тұрмын, сондықтан қазір бұл жайында қысқаша айтып берем. Осы арадан екі мильдей жердегі бір елді мекенде біраз ақсүйек әулет, идальго мен бай адам тұрады; достарымызбен, жақын-жуықтарымызбен бірге бәріміз осы арада бас қосып, — арасында әйелдері де, ұлдары мен қыздары да бар, — көңілді демалыс өткізуге, сөйтіп, жаңа бақташылық Аркадия құруға уәделескенбіз, — ал бұл ара осы өңірдегі ең көрікті жердің бірі, — сол үшін қыздар да, ұлдар да бақташы боп киініп алғанбыз. Біз екі эклоганы жаттадық: бірі — атақты ақын Гарсиласонікі, екіншісі — айтулы Камоэнстікі, португал тілінде, бірақ әлі қойып үлгерген жоқпыз. Біз мұнда кеше ғана келдік, сосын ағаш өскен алаңқайға, айнала маңайдағы шалғынды дымдап жатқан суы мол жылғаның жағасына жорық шатыры деп аталатын шатырларды тіктік, ал кешкісін аңқау құстарды аулау үшін ағаш арасына тор құрып тастадық: біз оларды әдейі үркітеміз, олар қорқып ұша жөнеледі де, торға барып түседі. Егер, сеньор, бізге қонақ болғыңыз келсе, сізді қуана-қуана құшақ жайып қарсы аламыз, — ендігі жерде мұнда, біздің ортамызда, уайымға да, зерігіп бос отыруға да орын жоқ.

Соны айтып ол сөзін аяқтады; Дон Кихот болса, оған былай деп жауап қатты:

— Шын сөзім, аса сүйкімді сеньора, үріп ауызға салғандай әсем әлпетіңізді көріп есеңгіреп қалғандай күйде тұрмын, тіпті суға шомылып жатқан Диананың түр-пішініне тосыннан көзі түскен Актеон да осынша таңырқанып, таңдай қақпаған шығар. Көңіл көтеріп жатқандарыңызға шынымен тәнті болдым, шақырғаныңыз үшін алғыс айтам, егер қандай да бір көмекке ділгер болсаңыз — бір ауыз сөзіңіз жетіп жатыр, қолма-қол орындауға дайынмын, өйткені ырзашылығымды іс жүзінде дәлелдеу және жұрттың бәріне бірдей, соның ішінде әсіресе өзіңіз бір өкілі боп табылатын текті әулеттерден шыққан жандарға жақсылық жасау менің тікелей парызым, сондай-ақ мына шағын ғана аумақты алып тұрған торлар тіпті жер бетін түгел шырмап жатқан күннің өзінде де, сапарымды бұлардың бір тінін үзбей әрмен жалғайтын жаңа бір жол-соқпақ тауып алуға тырысар едім, ал мұның құр әншейін көпірме сөз еместігіне көз жеткізгіңіз келсе, айтайын — қарсы алдыңызда тұрған адам басқа ешкім де емес, нақ сол Ламанчалық Дон Кихоттың өзі, әрине, тек оның кім екенінен хабардар болсаңыз.

— Аһ, сүйкімді құрбым-ай! — деп дауыстап жіберді сол сәт екінші бақташы қыз. — Біз қандай бақыттымыз десеңші! Мына сеньордың кім екенін білесің бе? Білмесең біліп қой, егер жарық көрген, өзім оқып шыққан, оның ерлік істері жайындағы хикая бізді алдап, өтірікті суқитып жүрмесе, бұл кісі көзсіз батыр атаулының ең көзсізі, ғашықтар атаулының ең албырты, адам атаулының ең ізеттісі. Жанындағы серігі — әзілкештігіне ешкім теңесе алмайтын атқосшысы Санчо Панса екеніне де кепілдік бере алам.

— Оныңыз рас, — деп қоштай кетті Санчо, — өзіңіз айтқандай, мен тап сол атқосшы, тап сол әзілкешпін, ал мына сеньор — менің қожайыным, кітапшада сөз болып, әңгіме етілетін тап сол Ламанчалық Дон Кихот.

— Қымбатты құрбым! — деп дауыстап жіберді алғашқы қыз. — Сеньорды бізде қонақ болуға үгіттеп көндірейік те, — ата-анамыз да, ағаларымыз да бұған қатты қуанып қалар еді. Оның айбынды істері мен адамгершілік абзал қасиеттері жайында мен де хабардармын, оған қоса, жұрттың айтуынша, ол таңғаларлықтай табанды әрі адал ғашық көрінеді, ал оның ханымы — күллі Испания жан тең келмес сұлу деп мойындап отырған Дульсинея Тобосская есімді бикеш деседі.

— Егер көрерге көз керек көркіңіз соған күмән келтіруге мәжбүр етпегенде, мұны шынымен солай деп ойлауға да болар еді, — деді Дон Кихот. — Алайда мені жолымнан қалдырмаңыздар, сеньоралар, өйткені борышымды өтеуге тікелей қатысы бар, кейінге шегеруге көнбейтін шаруалар маған қай жерде болсын демалып жатуға мүмкіндік бермейді.