Дон Кихот ІІ - Мигель де Сервантес

Осы арада бұлардың қасына қыздардың бірінің інісі келді, бұл да үстіне апасы секілді бақташының қымбат матадан тігілген сәнді киімін киіпті; қыздар оған қарсы алдарында тұрған адамның айбынды Ламанчалық Дон Кихот, ал ана екіншісі — атқосшысы Санчо екенін айтты, Дон Кихоттың бастан кешкендері жайындағы хикаяны оқығандықтан бұл есімдер қыздың інісіне таныс болатын. Мұнтаздай бақташы балақан Дон Кихотқа өз есімін айтып, шатырына шақырды; Дон Кихоттың келіспеске амалы қалмады. Осы екі аралықта аңшылық та басталып, түрлі құстар торға топырлап түсіп жатты, оның жасыл түсінен алданған олар өздері бас сауғалап қашқан торға өздері барып ұрынып жатыр еді. Бұл араға отыздан астам адам жиналған болатын; еркектер де, әйелдер де — барлығы да үстіне бақташының сәнді киімін киіп алыпты, мына екі бейтаныстың өздері кітаптан білетін айтулы Дон Кихот пен оның атқосшысы екені бір демде-ақ мәлім болды, бұл хабар бәрін қуантты. Жиылған қауым таза етіп әзірленген түрлі тәтті-дәмді қымбат тағамдарға толы дастарқан жаюлы шатырларға қарай қозғалды; Дон Кихотты төрге әкеп отырғызды; бәрі де оған таңырқай қараумен болды. Ас ішілгеннен кейін Дон Кихот дауысын қатайтып, менмен де маңғаз кейіпте былай деп сөйлеп кетті:

— Кейбіреулер адамзат баласына тән күнәлардың ішіндегі ең ауыры өркөкіректік деп есептейді, ал өз басым мұндай күнә — жақсылықты білмеушілік дер едім, өйткені “тозақ толы — жақсылықты білмейтіндер” дейтін жалпыға ортақ пікірді ұстанам. Ес жиған жасқа жеткелі бері бұл күнәдан қолымнан келгенінше аулақ болуға тырысып жүрмін; егер өзіме көрсетілген жақсылыққа дәл сондай дәрежеде қарымта қайтаруға шамам жетпесе, қайткен күнде де әйтеуір, жарылқаушыма қарымта қайтарғым келетіні жайындағы тілегімді білдірем, ал егер бұл өзіме аздау көрінсе, оның тигізген шарапаты жөнінде жүрген жерімде айта жүрем, өйткені адам көрген жақсылығын жұрттың бәріне жайып жүрсе, бұл азды-көпті мүмкіндігі болған жағдайда ол әсте қарыздар қалмас еді дегенді білдіреді, ал берушілердің қоғамда алып отырған орыны алушылардан көп ретте әлдеқайда жоғары болатыны баршаға мәлім: құдайдың баршамыздан жоғары тұратындығының, жақсылықтан құр қалдырмай, әркімге сыбаға сыйлайтын заңғар жарылқаушы екендігінің де себебі осында және жаратқанның сый-тартуы мен адамның сый-тартуын салыстыруға да болмайды, — олардың арасы жер мен көктей, ал ырзашылық білдіру — қаражатымыздың тапшылығы мен мүмкіндігіміздің шектеулілігін ішінара болса да толтырады. Осы себепті, мен де өзіме мына жерде көрсетілген меймандостыққа ырза болғаныммен, бұған тең дәрежеде қарымта қайтаруға дәрменім жоқтығынан өз мүмкіндігімнің тар шеңберінде қала беруге мәжбүрмін және тек қолымнан келетін, шама-шарқым жететін бір-ақ нәрсені ғана ұсына алам, атап айтқанда: Сарагосаға баратын күре жолдың қақ ортасына тұрып алам да, осы арада отырған, бақташы қыз боп киінген сеньоралар дүниедегі ең сүйкімді және ең инабатты қыздар деп екі күн бойы қатарынан жария ететін болам, алайда мына жерде өзімді қаумалап отырған ханымдар мен мырзалардың көңіліне келмесін, күллі ой-ниетімнің жалғыз ғана әміршісі, жан тең келмес Дульсинея Тобосскаяны олардан жоғарылау қоятыным, әрине, өзінен-өзі түсінікті ғой.

Дон Кихотты ынты-шынтысымен тыңдап отырған Санчо осы арада қатты дауыстап былай деді:

— Осыдан кейін күллі әлемнен қожайынымды есуас деуге батылы жететін және соған ант-су ішетін бір адам табылар ма екен? Қалай ойлайсыздар, бақташы сеньорлар: қожайыным айтқан әлгіндей уағызды ең білімдар, ең ақылды деген селолық священниктің қайсысы айта алар еді, сондай-ақ ержүректігімен ерекше даңқы шыққан кезбе рыцарьлардың қайсысы қожайыным әлгінде уәде еткенді уәде ете алар еді?

Ызадан жүзі түтігіп кеткен Дон Кихот Санчоға қарай бұрылып, былай деді: