— Бірін бірыңғайлы қылсаң, екіншісі емініп тұрады, бұл неғылған сұмдық! Шерту, шымшу мен түйреу аз болғандай, енді қамшы жеуім керек, ә! Одан да бір нән тасты алыңыз да, мойныма байлап, құдыққа лақтырыңыз мені: біреудің қайғы-қасіреті үшін тауқымет тартқаннан өкініштірек бола қоймас бұл. Жайыма қалдырыңыз мені, әйтпесе, құдай ақы, мына жердің ойран-ботқасын шығарарым хақ!

Осы кез Альтисидора катафалкына тұрып отырды, сол бойда гобойлардың үні естіліп, оған флейталардың дыбысы мен сол араға жиылғандардың қуанышты айқайы қосылды:

— Альтисидора тірілді! Тірілді Альтисидора!

Герцог пен герцогиня орнынан тұрды, олармен бірге Минос пен Радамант патшалар да орнынан көтерілді, сөйтіп барлығы, араларында Дон Кихот пен Санчо да бар, жылы лебіз білдіру үшін және катафалктан түсуіне көмектесу үшін Альтисидораға қарай қозғалды. Альтисидора болса, тәлтіректеп шақ тұрғандай түр жасап, жоғары мәртебелілер мен ұлы мәртебелі ағзамдарға бас иіп тәжім етті, одан соң Дон Кихотқа көз тастап қойып, былай деп сөйлеп кетті:

— Қатыгездігіңе бола ана дүниеге барып қайтқаным үшін, ал онда мен мың жылдан артық болған секілдімін, сені бір құдайдың өзі кешірсін, сезімнен жұрдай рыцарь! Ал саған, аспан асты, жер үстінде ғұмыр кешіп жүрген атқосшылардың ішіндегі ең қайырымдысы, мені өмірге қайтарғаның үшін алғыс айтам. Бүгіннен бастап, достым Санчо, бес-алты көйлегім сенің иелігіңе беріледі, оны өзіңе шақтап қайта тігіп ал: рас, бәрі бірдей бүтін емес, бірақ есесіне бәрі таза.

Тізесіне шөккен, бас киімсіз Санчо Альтисидораны қолынан қайта-қайта өпті. Герцог атқосшыдағы қалпақты алып, бөркін қайтарып беруге, жалын атқан мантияны шешіп, күртесін кигізуге әмір етті. Санчо мантия мен митраны өзінде қалдыруын сұрап герцогқа жалына бастады: бұларды осынау ғажайып оқиғадан ескерткіш ретінде алып қалғысы келген. Герцогиня оған рұқсат етті: адал дос екенімді Санчо біледі, деді. Герцог бәріне ауланы босатып, бөлмелеріне тарауды бұйырды, ал Дон Кихот пен Санчоны сол бұрынғы өздері жатқан бөлмеге орналастырды.

LXХ тарау

Алпыс тоғызыншыдан кейін келетін және бұл хикаяны дұрыс түсінуге көмегі тиетін нәрселер жөнінде баяндайтын тарау.

Санчо Пансаға бұл түнді аласа кереуетте, Дон Кихотпен бір бөлмеде өткізуге тура келді, егер ерік өзінде болса бұл ахуалдан қуана-қуана басын алып қашар еді, өйткені мырзасының әңгімеге шақырып, ұйқы бермейтінін алдын-ала білген-ді, ал өзінің ұзақ-сонар әңгіме көйітуге зауқы жоқ-ты, себебі азапқа салудың сарқыны жанына батып, жақ ашқанды жақтыртпай тұрған, сондықтан екеуі орын тепкен мынадай сән-салтанаты келіскен кең бөлмеде емес, бұл түні жыртық лашықта, бірақ жалғыз жатып ұйқы соққанды хош көрген. Қорқынышы бекер болмады және бәрі өзі ойлағандай боп шықты, өйткені төсекке қисайған бойда-ақ мырзасы бұған дереу мынадай сұрақ қойды:

— Бүгінгі оқиғалар жайында қандай ойдасың, Санчо? Өзіңді сүйетін адамды менсінбеушілік дегеннің әсер әлеуеті ғаламат-ақ қой: Альтисидораның жебеден де, семсерден де немесе басқадай бір қарудан да, сеспей қатыратын удан да өлмегенін, менің тарапымнан дәйім жолықтырып отырған қатыбастық пен менсінбеушіліктің салдарынан дүниеден баз кешкенін өз көзіңмен көрдің ғой.