...Әлі есімде, жазы еді Алматының,

Аясы еді Алатау жәннатының.

Арқа сүйеп қырқада ақ қайыңға,

Отырып ек шат көңіл, жаида-тыным.

Ол сол күні мұңайып, көп қарады,

Айтпақ болып бір нәрсе оқталады.

Сала-сала сүйріктей саусағымен,

Шашымды сипайды да тоқталады.

Сол кезде қарағаны сондай бөтен,

(Әлде мені кімсің деп ойлай ма екен.)

Сонда білгем сезімнің құдіретін,

Сезімде қанағат жоқ, тоймайды екен...

Мен отырғам, бір нәрсе қиялдағам,

Бану өзі өпкен-ді, ұялмаған.

Соны білем, мойныма құлап қалған,

Құрметті кұшағын жия алмаған.

Әрі қарай не болды байқамадым,

(Дерт қайғысын қалай деп айта аламын)

Етпетімнен құлаппын есім жиып,

Бану деген есімді қайталадым.

Дерт қайғысын қалай деп айта аламын.

Жалтақтап жан-жағыма алаңдаймын,

Алаңдаймын, Бануды таба алмаймын.

Төңіректе дүниенің бәрі бөлек,

Өмірге жаңа келген адамдаймын.

Байқадым да бетімді жер сүргенін,

Табиғат, тажалынды келтір дедім.

Сонда сездім, күтіп ем, сонда сездім,

Өз білгенін істепті дертім менің.

Жоғалып махаббатым, барша тілек,

Отырдым ақ қайыңға арқа тіреп.

...Ақ қайың, арман қайың, амалым не,

Аяңда талай-талай бал татып ек...

Ақ қайың, сырлы қайың, арман қайың,

Ақ қайың, арман қайың, тарлан қайың!

...Артына композитор қарай берді,

Асылы сеңде бұғып қалғандайын.

Ақ қайың, арман қайың, ару қайың,

Саяңда сауық дайын, дамыл дайын.

Бағдаттың жүрегінде ән болып қал,

Ақ қайың, бала - қайың, Бану - қайың.

Махаббат, о махаббат салауатты!

Сені адам өміріне бағалапты.

“Ақ қайың” деп күбірлеп Бағдат міне,

Мың қайталап бір үнді бара жатты.

Сабыр, сабыр, ей, Бағдат, қысылма құр,

Әнің даяр, қарындаш ұшында тұр.

Мына күзде көз салшы жан-жағыңа,

Әр теректен мың жүрек ұшып жатыр.

Әніңді жаз, әнсіз жоқ дауылда күш,

Жел ызыңдап әкетсін Бануға алыс.

“Ақ қайыңды” эфирден ұстап алсын,

Ауылда радиоқабылдағыш...

ІІІ

Жылдан асты екі жас табысқалы,

Бәрі ортақ: арман, тілек, намыстары.

Елеусіз арасында екі өмірдің,

Бағдаттың бейнесі де алыстады.

(Деп жүрміз ғой қыздардан осал бар ма)

Қыз жүрегі сыр бүккіш қашаннан да.

Бану да құпиясын құмға көміп,

Жасырды жарым деген Асаннан да.

Сыр ашуды борышым деп санамады,

(Кім білсін, татулықты бағалады)

Кешегі махаббаттың орынында,

Жазылмайтын мерездей жара қалды.

Жасыратын жас гүлге жаққандай от,

Жасыратын Бағдатқа атқандай оқ.

Көрінетін құлаған әлсіз дене,

Ақ қайыңның түбінде жатқандай боп.

Бәрі есінде: Бағдаттың құлағаны,

Өзі шошып, аулақта жылағаны...

Құры сүлде қарманып қозғалғанда,

Тайып тұрған, көруге шыдамады.

Ол дерттің түсінбеген не екенін де,

Кете барған үрейдің жетегінде.

Жылдан асып барады Бану, міне,

Жар да сүйді, жайлы орын мекенінде.

Мекенінде, бірақ та ұмытпайды,

Күңдер өтсе, сол бір жай жуықтайды.

Қоныстанып жатты оның жүрегіне,

Қайдағы бір қайрымсыз суық қайғы!

Солай, Бану, адастың арманыңнан,

Аша жолда арбаң тұр аударылған.

Сезім дейтін істейді өз білгенін,

Жасырасың несіне жан жарыңнан...

* * *

Түс мезгілі, жұбайлар отырысты,

Тату-тәтті, “махаббат” оты күшті.

Әзір ғана әсерлі қос жұбайға,

Жайсыз жағдай тап болды өкінішті.

Отырысты, әр неден сыр ақтарды,

Бір-біріне жаудыртып сұрақтарды.

Асан күліп, орнынан тұрды дағы,

Радио құлағын бұрап қалды.

Ендігі сыр кешкіге аман қалды,

Жұбайлардың мылжыңы тамамдалды.

“Музыкасы: Мамыров Бағдаттікі,

“Ақ қайың”, - деп бір жаңа ән хабарланды.

“Ақ қайың, сырлы қайың, арман қайың,

Сырыңды айт, құр бекерге алданбайын.