Ботагоз / Ботагөз - Сабит Муканов / Сәбит Мұқанов

– Айтам ғой, «қусың» деп. Біле тұра білмей отырсың. Осы сияқты қалаға келген соң, қызық атаулыдан көрмеген ешнәрсе қалдырмау керек емес пе?

– Орынды қызық болса дұрыс қой.

– Орынсыз қызық бола ма? Мәселен, мына біз үшеуіміздің қыз-мызға зауқымыз соқса, ол орынды қызық емес пе?

– Қайдағы қыз?–деді Асқар, Сайымның оспағын енді ғана жорамалдап.

– Тегін қыз емес, өзіміздің адал ақшаға сатып алатын қыздар!

– Жақсы екен!– деді Асқар түрегеп, кекеткен дауыспен,– мен бөгет болармын, кетейін.

– Е, оның қалай! Сенің бізден кәрі болғаның ба?

– Кәрілігім емес, арлылығым.

– Қарай ғой, мына лақ теке сияқты шікірейген неменің нығызын!– деді Сайым, шыға жөнелген Асқардың артынан қолын, ернін шығарып,– арлысын мұның! Адрам қал!..

Асқар ол сөздерді естісе де, жауап қатпай есіктен шыға бергенде, қылмыңдаған үш жас әйел, Асқарға кездерін қысып қойып, Итбайдың есігін тықылдатты.

3

Асқар номеріне кеп сағатына қараса, кешкі тоғыз екен. Қарны ашқан ол официантты звонокпен шақырды да, ужинге заказ беріп, бөлмесіндегі барқыт диванға жантая жатып еді, телефон сылдырлады.

– Алло!– деді Асқар түрегеп барып, трубканы алып.

– Бұл 316 номер ме?–деп сұрады әйелдің нәзік даусы.

– Иә!– деді Асқар.

– Саша!.. Сенбісің?..

Асқар не айтарын білмей абыржып, аз тұрды да:

– Жоқ-жоқ, мен Саша емес!– деді.

– Өтірік айтпа, Саша! Мен дауысыңды танып тұрмын. Сашка, ұят емес пе мұның?

– Менің атым Сашка емес, мен басқа кісімін, мүмкін, сіз қаталасып тұрған боларсыз. Сізге қай номер керек?

– 316, телефон 4–35–47. Сен алдама мені, Сашка! Мен қазір барам!

Асқар бірдеме айтуға ыңғайланып еді, әйел трубканы іліп қойды. «Мен қазір барам!» Асқар састы. «Мүмкін,– деп ойлады ол,– осы номерде ол әйелдің Сашка дейтін жақыны тұрған болар, мүмкін, менің дауысым Сашкаға ұқсаған болар. Сашка!.. Ғажап!.. Шортым білсін, қай Сашка екенін оның!.. Бірақ бұлай отыруым келіспес. Мәдениетті әйелдің біреуі болса, бейғам отыруым ұят болар!»

Ол жалма-жан ішіп отырған асының бетін жауып, киім-кешегін дұрыстап, сыпайы қалыпта әйелді күтіп отырды. Көп кешікпей есік қағылды. Ыңғайсызданған Асқар есікті ашса, әдемі киінген, жиырмалар шамасында дерлік бір сұлу қыз тұр!

– Кіруге мүмкін бе?

– Пожалуйста!–деді Асқар әдеппен.

Қыз бөлмеге кірді де, жан-жағын көзімен таңдана шолып:

– Ғафу етіңіз!–деді Асқарға,– бұл қай номер?

– 316.

– Мұнда менің досым – Сашка тұрған еді.

– Мен бұл номерге кеше түстім, мүмкін, менен бұрын тұрған болар.

– Ие, келмегеніме үшінші күн еді.

Қыз: сұңғақ бойлы, талдырмаш, қанаттанып жетпеген қаздың балапанындай сары шашты, кескіні аршыған жұмыртқадай аппақ; көзі тұнық, қара; қылдырықтай қиылған қасы бар, садақтың оғындай тізіліп қайқайған ұзын кірпігі бар.

Бүлдіршіндей әдемі қызбен Асқардың таныс болғысы кеп кетті.

– Ғафу етіңіз,– деді ол қызға,– батылдығыма кешірім жасаңыз; мен сіздің сөзіңізге күдіксіз сенемін, және досыңыз Сашканың бұл номерден сізге айтпай кету ренішіне сізбен ортақ болам. Сізге «аз отырыңыз!» деп өтінуіме мүмкін бе?

– Пожалуйста! Бірақ мен асығыс ем, Сашкаға бір секундке ғана кіріп шықпақ ем.

– Сіздің рахымыңыз мені шексіз қуандырды, рұқсат етіңіз, сізге өзімді таныстыруға: мен «қазақ» дейтін халықтанмын, учительмін, атым Асқар. Фамилиям Досанов.

– Өте сүйкімді!– деді қыз. Асқардың ұсынған қолын алып,– менің атым Тамара.

– Шешініңіз! Аз да болса отырыңыз!–деп Асқар жалынғанмен, қыз «уақытым жоқ» деп өтінішін қабылдамаған соң,– мен сізбен танысуымды өзіме бақыт деп санаймын,– деді Асқар,– егер рұқсат етсеңіз, мен сіздің танысыңыз болғым келеді.

– Мен де өте қуаныштымын, сізбен таныс болуға.

– Егер қарсы болмасаңыз, қай күні, қашан осы номерге келуге мүмкіндігіңіз барын айтуыңызды өтінем!

– Қарсы емеспін. Телефоныңызбен өзім звонить етермін.

– Пожалуйста.