Белый дом / Ақ боз үй - Смагул Елубай / Смағұл Елубай

Төбеге шыққасын да екеуі сол бір ыңғайсыз тұйық қалыпты бұза алмай, бедері айқындала бастаған түнгі құм өлкесіне сәл тосылып іркіліп, назар қыдыртты.

— Отырайық! — деді Шеге күрсініп, иығынан мылтығын сыпырып, ұлпа құмға тізе бүге беріп. Түн аспанының шығыс қапталы ағарып Ай шапағы мол біліне бастаған еді. Жүзін сол тұсқа беріп жанына кеп Хансұлу да жайғасты.

— Ай туып келеді,— деді қыз қиялға шомғандай.

Мұңайып айтты.

— Қазір Ай туғасын... керемет болады құм арасы!— деп іліп әкетті Шеге. — Айлы түн астыңда құм аралап көрдің бе?

Хансұлу тандайын қақты. "Жоқ" дегені.

— Біздің жақтағы Айлы түн бір басқа, мына түн бір басқа... — деп бастады әңгімесін Шеге. Құм бетіне әлденені сызып қырын отырған қыз күлімсіреп әлсін-әлсін жас жігіттің ұшқын атқан жанарына, әңгіме айтқан кездегі өзгеше құлпырған дидарына көз қиығын салып қояды.

Қыз бұрылып қарады.

— Шеге! Одан да... елге барғасын өкімет бізді не істейді, соны айтшы!

— Апанас айтты емес пе? Түк те істемейді. Артельге кіресіздер... Жаңаша өмір сүресіздер...

— Сол-ақ па? Кісінің сенгісі келмейді. Апанастың айтқанының бәрі рас болса...

— Апанас нағыз революционер,— деді Шеге бұ жерде өзінің саяси көзқарасының биік екенін танытқысы келгендей. — Апанас айтса, өтірік айтпайды.

— Сен де ребелсенерсің бе?..— деді Хансұлу.

— ...Кеңес өкіметі үшін күрескендердің бәрі революционер! — деді Шеге. Деді де кенет түйіліп, ойланып қалды. Өз жан сарайына өзі құлақ түргендей жанында бір түйткіл бар. Оны қалай айтар? Оның бетін қайтіп ашар?!

Хансұлу жігітке көзін төңкеріп бір шекесінен қарады. Күлімсіреп жігіттің Ай сәулесі түсіп тұрған қиық мұртты балаң жүзіне шамалы назар ірікті.

Шеге тағы да күрсініп жүзін бұрып қызға карады. Қыздың жұмсақ нұрланған көзіне көзі түсті. Назарын тайдырды. Хансұлудың жанарынан жылы шуақты ғүмырында тұңғыш байқауы еді. Төбесінде шаңытып — Құс жолы, табанында байтақ құм жатқаны түсті есіне. Ойласа, сол әндей шырқаған даңғыраған кең ғаламның кіндік ортасыңда Айдың сүт нұрына шомылып отыр екеуі. Қан аққан жаралы жүрегінің басына шым-шымдап шипалы бақыт тамшысы тамғандай қыбыр ете алмады Шеге. Жан түкпіріне сәуле сеуіп көкірек қуысында рауандап таң атқандай. Тынысы тарылып, жүрегі дабылдап құбылып қайта түлегендей.

— Сұлу!..— деді.

Қыз Ай астындағы ертек дүниесіндей қылаңытып жатқан құм бұйраттарға үнсіз назар жібереді.

Шеге қол созды Хансұлуға. Түңғиықтан алып шықшы деп жалбарынғандай қалпы. Қыздың бұрым ұшынан ұстап көрді. Жүрегі аласүрып кеудесіне сыймай барады... Қыз шашынан бір нәзік иіс, әтір иісі сезіледі. Сол тәтті жұпардан жұта бергісі келеді Шегенің. Екеуі де бір ауық тілдері байланғандай үнсіз қалды. Шеге Хансұлудың қолынан ұстады. Өз батылдығына өзі таңырқады. Қыздың сүйрік саусақтары алақанында... Хансұлу, сөйткенше, тітіркеніп ығысып қалды. Жәудірей қарап, қолын ақырын еппен сусытып босатып алды. Арман құсының әлгінде ғана уысында болғанын зерделеп үлгерді Шеге.

— Кеттім, — деді, шапанының өңірін қос қолдап қымтап тоңазығандай тітіркенген бойжеткен. Бақыттан басы айналған Шеге:

— Отырсай! — деп жалынды қыздың енді іркілмесін біле тұра.

— Жоқ...— деді қыз. Жымия қарап бас шайқап тұр.

Қыз қылығына табына түсті Шеге. Осы сәттің шындығына сенер емес.

Шеге теңселіп орнынан тұрды. Жібек шапан жамылған сұңғақ бойлы қыз майда басып, көлеңкедей жылжып кетіп барады. "Мен сендікпін" деп бара жатқандай ұзай берген сұлбасы.

Түн. Аспан төрінде жүзген Ай. Төбе басында состиып тұрған Шеге. Көкірегін кернеген қуаныштан, бақыттан басы айналып теңселіп тұр.

ЖАҢА ӨМІР

1