Красная стрела. Книга Четвертая / Қызыл жебе. Төртінші кітап - Шерхан Муртаза / Шерхан Мұртаза

— Пейте, — дейді әлгі қыз күлімсіреп. — Ішіңіз. Апыр-ай, көзіңізді аштыңыз-ау, әйтеуір. Енді қорқыныш артта қалды. Енді оңаласыз, — дейді әлгі қыз.

Рысқұлов түк түсінбейді. Бұл неғылған қыз? Бұл не дүние? Қызыл Жебе мінген әкесі қайда? Күміс бұлақты Солдат сайы қайда? Мынау аппақ әлем не? Артынша аппақ дүние бұлдырап, ақ киінген қыз да мұнарланып, қалың тұман қайта басып, қайта сейіліп, жап-жасыл жаннаты Ақсу-Жабағылыны аралап кетеді. Алдынан ұдайы Теңбіл торғай ұшып отырады. Теңбіл торғай оны шолпанкебіс гүлі өскен, айнала жаңғақ орманы қоршаған алаңқайға алып барады. Алаңқай толы жайылып жүрген ұлар құс, кекілік болып кетеді.

Алаңқайдың ар жағындағы жаңғақ баудың арасынан Қызыл Жебе мінген әкесі тағы шыға келеді. Жетегінде шынжырлы теңбіл барысы бар. Тазы жетектеген аңшылар болушы еді, теңбіл барыс жетектеген аңшыны көргені осы. Әкесі:

— Тұрар! Мін мына теңбіл барысқа! Кетеміз! — деп айқайлайды.

Бірақ мұны тағы да шөл қысады. Ақсу-Жабағылының құздан құлаған сарқырама суының астында тұрып, аузын әлгі сарқырамаға тосады. Іше береді, іше береді. Шөлі, сірә, қанбайды. Жар басынан әкесі айқайлайды. Сарқырама сарыны оның не айтқанын есіттірмей жібереді.

Енді бірде төбеден, сарқыраған судың ар жағынан, Ескендір қол созып жылайды.

— Папа! — деген үні еміс-еміс, талып естіледі.

Біресе әкесі шақырады.

Біресе баласы шақырады.

Ескендірді көрмегелі екі жыл.

Рысқұлды көрмегелі он жеті жыл.

Рысқұлды екеуі де өзеуреп сағынған.

Рысқұлов та екеуін үзіліп-үзіліп, үздігіп сағынған. Кім жақын? Әкесіне бара ма? Баласына бара ма? Қызыл Жебе мінген, теңбіл барыс жетектеген Рысқұл сарқырама судың сол жақ жағасында. Аяғын апыл-тапыл, тәй-тәй басқан Ескендір сарқырама судың он жағында. Сарқырама астында — Рысқұлов. Екі жағына да барғысы келеді. Екі жағы да адам ауызбен айтып жеткізгісіз өңшең ғана асылдар! Рысқұлов екі жарыла алмайды ғой. Қайсысына барады. Сарқырама су астынан шыға да алмайды. Өйткені шөлі қанбайды. Екі қолын екі жағаға созса қайтеді? Сонда әкесі бір қолынан, баласы бір қолынан ұстаса не қылады? Үшеуінің басы біріксе несі кетеді? Тағдыр соны да қимай ма? Рысқұл — Тұрар — Ескендір болып, үшеуінің басы бір қосылса, дүние содан тарылып қала ма? Дүниеге мың-миллиондаған адам сыйып-ақ жүр ғой. Ішінде жақсысы да бар, жаманы да бар, жайсаңы да бар, жауызы да бар — ала-құла әлем шексіз кең емес пе? Ата — Бала — Немере — үшеуі бас қосса, басқа біреулерге жер үстінде орын жетпей қала ма, немене? Жер жетпесе Ата — Бала — Немере мына сарқырама астында-ақ тұра береді. Келіңдер! Келіңдер! Көке! Ескендір! Ескендір!

Тұзы шыға кезерген ерні жіпсігендей болды. Ернінің тұзы кетіп, қайтадан қошқыл шиедей құлпырып шыға келді. Көзін ашып еді, ақ киген қыз күлімсірейді. Аузына күміс қасықпен су тамызып отыр екен.

— Пейте, — деп сыбырлады қыз. — Ішіңіз. Көзіңізді аштыңыз-ау, әйтеуір. Айқайладыңыз. Кім олар? Ой, айтпақшы сізге әзір сөйлеуге болмайды. Шаршап қаласыз. Сөйлемеңіз. Жо-жоқ, суды көп іше беруге де болмайды. Жетеді, жетеді. Тағы да ұйықтап қалыңыз. Міне, біздің мейманымыз осындай тәртіпті, айтқанды істейді. Ұйықтап қалыңыз...

Бұл не? Бұл неғылған қыз? Рысқұлов, қайда жатырсың? Е, міне, Теңбіл торғай да келді. Әне, жол көрсетеді енді сол. Теңбіл торғай Рысқұловты адастырмастан Ақсу-Жабағылыға алып барады. Қызыл Жебе мінген, теңбіл барыс жетектеген Рысқұл әкесі жар басынан белгі береді. Сарқыраманың ар жағынан Ескендір балдырған саусақтарын жайып, қос қолын соза ұмтылады. Ата — Бала — Немере — аспанда жолдары қиюласпайтын, бір-біріне сәулелері арқылы ғана жарқырап тіл қатысатын жұлдыздар сияқты бір-біріне жақындаса алмай, іштей жылап, шырқырайды.

* * *